مثلا همین ورزشگاه پارس !به گزارش فاطمه ملوزه خبرنگار فارس اگاه، هفته گذشته اولین جلسه شورای برنامه ریزی و توسعه استان فارس در سال جدید با حضور معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه کل کشور در استانداری برگزار شد. در این جلسه استاندار فارس و تعدادی از نمایندگان، استان به بیان مشکلات استان پرداختند.

استاندار فارس ریشه مشکلات استان را در اصلاح شاخص‌های تخصیص بودجه به استان‌ها بیان کرد و تعدادی از نمایندگان هم بر این مسئله تأکید کردند. اما دکتر سید حمید پورمحمدی به‌جای ارائه راه‌حل یا دادن اندک امیدواری در اصلاح شاخص‌ها راه‌حل اصلی مشکلات را تعریف روایتی جذاب از استان و جذب سرمایه‌گذار به سبب تعریف این روایت جذاب خواند! در حالیکه معاون رئیس جمهور حتی حاضر نشد بگوید حتماً به این مسئله رسیدگی می‌کند بعد از اتمام جلسه خبرنگار شهر مردم درباره پیگیری این دغدغه مهم مسئولان استان از او سوال پرسید، پاسخ پور محمدی اما چندان روشنگر نبود.

در حالی معاون رئیس جمهور روشن نکرد استانی چون فارس که باوجود وسعت و جمعیت زیاد بحرانی است و جزو استان‌های کم‌برخوردار از بودجه سالانه کشور است چگونه به‌صرف اقداماتی برای جذب سرمایه‌گذار می‌تواند مشکلات بحرانی خود را حل کند. حال آنکه جذب سرمایه‌گذار چه از نوع داخلی و چه خارجی در استان فرایندی طولانی و زمان بر است.

تأکید معاون رئیس‌جمهور این بود که می‌توان مشکلات استان را از مسیر جذب سرمایه‌گذار حل کرد. این در حالی است که بخشی از مشکلات استان  مانند تأمین بیمارستان برای خدمات‌دهی به مردم و مشکل تامین بودجه ورزشگاه پارس شیراز در اولویت حل مشکلات استان است و جذب سرمایه‌گذار روندی بسیار طولانی و دشوار دارد و اگر ورزشگاه پارس تا یک ماه آینده به طور کامل به بهره‌برداری نرسد مسابقات لیگ برتر در شهر دیگر استان باید برگزار شود که این مسئله آبروی استان را در خطر قرار خواهد داد. پورمحمدی بدون کوچکترین قولی برای تخصیص بودجه‌ ،راه حل آن این مسئله بزرگ را که بودجه ای ۴۰۰ میلیارد تومانی می خواهد را درون استانی بیان کرد و از دادن کمک مالی برای این دو پروژه مهم و ضروری استان خودداری کرد.

این در حالی است که مسئولان کشوری وقتی به حل مسائل کشوری می‌رسند، آن را به رفع تحریم‌ها گره می‌زنند و حل مشکلات را به بیرون از کشور ربط می‌دهند؛ ولی وقتی به مسائلی می‌رسند که می‌توان با اندکی کمک و یاری به مسئولان استانی به حل آن اقدام کرد، گره‌گشایی از آن را به گردن مسئولان رده پایین‌تر در استان می‌اندازند و از کمک دادن و یاری‌رساندن به آن‌ها چنان طفره می‌روند که گویی فقط و فقط وظیفه سازمانی آن‌ها افتتاح پروژه‌ها است و بس. این روند گاهی چنان با شدت خود را به رخ می‌کشد که به وضوح نشان می‌دهد مسئولان ارشد کشوری دغدغه و تعهدی در قبال به‌اتمام‌رسیدن پروژه‌های عمرانی ندارند و ضرورتی هم نمی‌بینند که در این راه باری از دوش مسئولان استانی بردارند