به گزارش خبرنگار موسیقی فارس آگاه به نقل از ایرنا، دومین برنامه از سری اجراهای «شبِ یوهان سباستین باخ» با عنوان «از اندوه تا رهایی» و روایتی از رنج، امید و رهایی به رهبری سحر انزلی ۲۶ تا ۲۸ آبان ماه ساعت ۲۰ در تالار رودکی به روی صحنه می‌رود.

در این برنامه با همراهی گروه کُر، نوازندگی پیانو آیناز قدیری‌نژاد و نوازندگی فلوت راژان بیات، کانتاتِ «BWV ۲۱ – Ich hatte viel Bekümmernis» به معنای «من بسیار رنج کشیدم» اجرا می‌شود.

صبا عطوف نیا، ساقی حق پرست، مارال نادری، صبا دربانی، پانته آ حسن شعبانی، حدیثه کریمی، شکیبا قلی‌زاده، لیلا آقاسی، نازنین زمانی (سوپرانو)، سعیده عبائیان، بهناز امینی، یاسمن محسنی، بنفشه عطرسایی، زهرا قادری، پریا یاراحمدی (آلتو)، احسان تاجیک، محمد ولیان، امیر محمد غفوری، امید صالحی‌فر (تنور)، کیارش مطیع الحق، سروش دریایی، امیر مطهری و بنیامین بیگلری (باس) اعضای گروه کُر را تشکیل می‌دهند.

سحر انزلی مدرس آواز کلاسیک و رهبر ارکستر «شبِ یوهان سباستین باخ» درباره جزییات این اجرا به خبرنگار ایرنا اظهارداشت: آبان ماه سال گذشته، نخستین کنسرت از مجموعه «شبِ باخ» با اجرای قطعاتی کلاسیک از یوهان سباستین باخ آهنگساز آلمانی با همراهی گروه کُر و آنسامبل زهی در تالار رودکی برگزار شد.

وی گفت: امسال «کانتانت شماره ۲۱» باخ (BWV ۲۱ – Ich hatte viel Bekümmernis) به معنای «من بسیار رنج کشیده‌ام» را اجرا خواهیم کرد، تلاش ما این است که در یک روند مستمر، کانتانت‌های باخ را در تالار رودکی و دیگر تالارهای مشابه اجرا کنیم و در هر دوره، یک کانتانت از باخ با موضوع متفاوت را اجرا کنیم، در دومین «شب باخ» گروه کُر متشکل از ۲۳ نفر همراه با نوازندگان پیانو و فلوت، «کانتانت شماره ۲۱» را حدود یک ساعت اجرا خواهد کرد؛ سال گذشته تمرکز بر ارکستر بود اما این بار تمرکز بیشتر بر گروه کُر است و این گروه عنصر اصلی اجرا محسوب می‌شود.

انزلی درباره ویژگی‌های کانتانت بیان کرد: کانتات یا کانتاتا (به ایتالیایی: Cantata) یک قطعه موسیقی آوازی یک یا چندنفره با همراهی سازهای موسیقی و معمولاً چند موومان است که اغلب توسط کُر همراهی می‌شود. کانتاتا نقطه مخالف سونات است که فقط برای اجرا با سازهای موسیقی و بدون همراهی آواز نوشته می‌شود.

این رهبر ارکستر افزود: کانتانت به همراهی گروه آوازی نوشته می‌شود و در این اجرا، خوانندگان و گروه‌ کُر، نقطه عطف هستند، تمرکز اصلی موسیقی کلاسیک در کشور ما، بر موسیقی ارکسترال و سازی است و تلاشم این بوده که موسیقی کُرال و آوازی را به روی صحنه بیاوریم و بر آن تمرکز کنیم؛ موضوعی که در سال‌های اخیر مهجور بوده است و تلاش می‌کنم که آن را بیشتر به صورت کانتانت، قطعات اُپرایی و کُرال سمفونیک روی صحنه بیاورم.

وی درباره اجرای آثار یوهان سباستین باخ آهنگساز آلمانی اظهارداشت: تمرکزم بر روی آثار باخ به این دلیل است که بنیان موسیقی کلاسیک براساس آثار باخ استوار شده است، در وین تحصیل کردم و تخصصم موسیقی آلمانی است و در ایران چنین تمرکزی بر روی آثار باخ وجود نداشت و این آهنگساز شناخته شده نبود، بسیار علاقه‌مند هستم این آهنگساز را که آثارش به صورت پلی‌فونیک است را معرفی کنم؛ پلی‌فونیک به این معناست که چند صدا همزمان با یکدیگر گفت وگو می‌کنند، این گفت و گوی آوازین گروه‌ها با یکدیگر چیزی است که در ایران باید گوش‌هایمان با آن آشنا شود و با آن همراهی کنیم.

انزلی درباره چرایی انتخاب «کانتانت ۲۱ باخ» به معنای «من بسیار رنج کشیده‌ام» گفت: در زمانه‌ای که اکنون در ایران زندگی می‌کنیم، زمانه‌ای است که سختی‌های بسیاری را گذراندیم؛ جنگ و بحران‌های اقتصادی فراوانی را گذراندیم و این دوران رنج نیازمند سوگواری دسته‌جمعی است و به رسمیت شناختن رنج باعث می‌شود که این سوگ را با همدیگر طی کنیم و به امید و رهایی دست پیدا کنیم.

این رهبر ارکستر افزود: به عقیده من، اگر مستقیما از رنج عبور کنیم و تلاش کنیم که زندگی‌مان را ادامه دهیم میسر نخواهد شد، باید مشکلات، سختی‌ها و رنج‌هایمان را به رسمیت بشناسیم، قبول کنیم و یک مرحله‌ سوگواری دسته‌جمعی را که بهترین حالتش به صورت آیینی و همراه با موسیقی است را طی کنیم و با امید به آینده، نوری را از درون تاریکی بیرون بکشیم تا به مرحله رهایی برسیم که این روند در «کانتانت شماره ۲۱ باخ» به صورت طبیعی طی می‌شود.

وی درباره وضعیت اعضای گروه کُر در «شب باخ» بیان کرد: نیمی از اعضای گروه کُر در این اجرا را آقایان تشکیل می‌دهند، هر چند تعداد بانوان در گروه بیشتر است، اصل بر این است که تعداد آقایان و بانوان در گروه کُرال، از لحاظ صدایی یکسان باشد به عنوان مثال جوامع اروپایی آقایان تمایل بیشتری به آواز خواندن دارند اما در ایران این تمایل برعکس است، امیدوارم آقایان علاقه بیشتری به موسیقی کلاسیک و حضور در گروه کُر و خوانندگی پیدا کرده و همراهی بیشتری کنند تا بتوانیم در آینده به توازن و هماهنگی در این حوزه دست پیدا کنیم و پایه‌های موسیقی کُرال و آوازی را در کشورمان قوی‌تر کنیم.

سحر انزلی درباره اجرای «من بسیار رنج کشیدم» نوشته است: «برای من، این کانتات روایت انسانی است که در میانه رنج و ایمان ایستاده است. آنجا که اندوه، سنگین و صادق است اما در دل آن، نغمه‌ای از امید می‌تپد. در هر جمله باخ، گفت و گویی در جریان است؛ میان تردید و یقین، میان تاریکی و نوری که آرام آرام پدیدار می‌شود. گویی موسیقی، خود به دعایی تبدیل می‌شود که راهی به رهایی می‌جوید. اجرای این اثر، تلاشی است برای یافتن همان لحظه ناپیدا؛ لحظه‌ای که صدا به ایمان بدل می‌شود، و رنج، به آرامش.»