به گزارش فارس آگاه، برگزاری کنسرت در تهران در چند ماه گذشته با فراز و نشیب‌های مختلف همراه بوده است؛ چراکه هر بار بنابر دلایل مختلف فعالیت یکی از سالن‌های برگزاری کنسرت برای مدتی متوقف می‌شد.

نخستین سالنی که خبر توقف مقطعی فعالیت آن منتشر شد، سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی بود که به‌خاطر مسائل ایمنی و عدم تأییدیه آتش‌نشانی برای مدتی از دور برگزاری کنسرت خارج شد. در همان زمان اما شاهد افزایش برگزاری کنسرت‌ها در برج میلاد بودیم؛ زیرا سالن میلاد نمایشگاه یکی از سالن‌های مهم برگزاری کنسرت به شمار می‌رود و نبودن آن در بین سایر سالن‌های برگزاری کنسرت می‌تواند مشکلات جدی برای برگزارکنندگان کنسرت به وجود بیاورد.

درحقیقت زمانی که برگزاری کنسرت در این سالن متوقف شده بود، بسیاری گمانه‌زنی‌هایی در راستای افزایش قیمت کنسرت‌ها داشتند؛ زیرا معتقد بودند با کاهش گزینه‌های روی میز، درخواست برای سالن‌های دیگر بیشتر شده و آنها می‌توانند با استفاده از این موقعیت هزینه اجاره سالن خود را بالا ببرند و تهیه‌کنندگان هم چون چاره دیگری ندارند، موافقت می‌کنند و هزینه خرید بلیت بالا می‌رود.

با این حال طولی نکشید که سالن میلاد نمایشگاه باوجود اینکه گفته می‌شد، امکان دریافت این تاییدیه را به‌خاطر ساختار نقشه‌ای که دارد، ندارد، آن را دریافت کرد و بار دیگر در بین برگزارکنندگان کنسرت قرار گرفت.

اما پس از سالن میلاد نمایشگاه بین‌المللی، این بار شاهد توقف برگزاری کنسرت در برج میلاد بودیم. در حقیقت آبان‌ماه خبری مبنی بر لغو تمامی کنسرت‌ها از آذرماه در برج میلاد تهران منتشر شد که چندی بعد عبدالمطهر محمدخانی، سخنگوی شهرداری تهران، در یک نشست رسانه‌ای این خبر را کذب خواند و گفت که شهرداری به برگزاری برنامه‌های هنری در حوزه موسیقی ادامه خواهد داد و همین امر پاسخی به این شایعات بی‌اساس خواهد بود.

با این حال پس از این ادعای سخنگوی شهرداری تهران، تعداد محدودی کنسرت در برج میلاد تهران برگزار شد و عملا از آذرماه کنسرتی در این سالن مهم تهران برگزار نمی‌شود که همین امر مهر تاییدی است بر شایعاتی که شهرداری آنها را «بی‌اساس و بامزه» توصیف کرده بود.

و اما سالن دیگری که البته پیش از دو سالن نام‌برده همواره زمرمه‌های پایان فعالیتش به گوش می‌رسید، «وزارت کشور» است. درحقیقت ماجرای فعال نبودن این سالن به امروز و دیروز برنمی‌گردد و چند سالی می‌شود که این سالن بسیار کم‌کار شده است و حتی خبرهایی مبنی بر گزیده‌کار بودن این سالن منتشر می‌شد. بااین حال فعالیت این سالن هیچ‌گاه به طور کامل متوقف نمی‌شد و در برهه‌های زمانی مختلف شاهد فعالیت این سالن بودیم.

البته که بنابر آنچه تهیه‌کنندگان می‌گویند این سالن‌ به علت اینکه جمعیت زیادی را در خود جای می‌دهد و پر کردن آن برای برخی از خوانندگان کار سختی است، چندان گزینه مورد ترجیح برگزارکنندگان نیست. چه بسا که این سالن به‌رغم دولتی بودن، تخفیفی برای اجاره سالن در نظر نمی‌گیرد و شرایط دسترسی به آن هم دشوار است؛ زیرا در زمان برگزاری کنسرت‌ها معمولاً ترافیک سنگینی در محدوده ایجاد می‌شود و نبود پارکینگ مشکل‌ساز است.

به هر جهت اما، جای خالی دو سالن مهم برگزاری کنسرت از جمله برج میلاد و وزارت کشور در نهایت کار خود را کرد و اکنون شاهد افزایش قیمت بلیت کنسرت‌ها تا یک میلیون و ۹۰۰ هزار تومان و بعضاً دو میلیون تومان هستیم.

شاید اینگونه به نظر بیاید که با افزایش قیمت عواملی مانند ارز این افزایش قیمت‌ها ناگزیر بوده، اما نباید از این نکته غافل شد که حداقل حذف برج میلاد که در موارد بسیاری ترجیح برگزارکنندگان کنسرت بود، در این افزایش قیمت‌ها بی‌تاثیر نبوده است.

حال باید دید آیا حذف برج میلاد از فهرست میزبان‌های کنسرت، دائمی خواهد بود؟

آیا توقف فعالیت این دو سالن صرفاً تصادفی بوده یا ناخواسته زمینه‌ساز افزایش قیمت بلیت شده است؟

و اینکه آیا در نهایت، باوجود تمام این مشکلات، مسئولان برای جلوگیری از ضرر بیشتر، این سالن‌ها را دوباره به جمع میزبانان کنسرت بازمی‌گردانند؟

به هر جهت اما، هر آنچه هم که رخ دهد، نتیجه روشن است؛ زیرا با هر افزایش قیمت بلیت کنسرت و همراه نبودن سالن‌ها با تهیه‌کنندگان که اتفاقا اکثر آنها دولتی هم هستند، کنسرت رفتن به مرور به یک آرزو و یا خاطره‌ای دوردست در ذهن قشر ضعیف و متوسط بدل می‌شود که همین امر موجب مرگ تدریجی برگزاری کنسرت در ایران خواهد شد.