علیرضا ایزدی در گفت وگو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: پرونده «دره خرم آباد» با محوریت «غارهای پارینه‌سنگی» ابتدا در سال ۲۰۷ در فهرست موقت ثبت شد و پس از کاوش‌ها و درج مقالات در مجلات علمی، این دره پس از ۱۶ ماه بررسی به‌ عنوان بیست‌ونهمین اثر جهانی ایران در فهرست یونسکو ثبت شد.

وی افزود: ثبت جهانی مکان‌های پیش از تاریخ دره خرم‌آباد در چهل‌وهفتمین اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو، افتخاری بزرگ برای ایران به‌ویژه مردم فرهنگ‌دوست لرستان است که نتیجه تلاش‌های بی‌وقفه وزارت میراث فرهنگی، معاونان این وزارتخانه، رایزنی‌های دیپلماتیک سفیران کشورمان و پیگیری‌های میدانی مجموعه استان بود.

ایزدی توضیح داد: دره خرم آباد شامل مجموعه ای از غارهای باستانی (کلدر، یافته، کنجی، گیلوران، قمری و پناهگاه صخره ای گر ارجنه) با بیش از ۶۰ هزار سال قدمت یکی از کهن ترین زیستگاه های بشر در ایران به شمار می رود و ثبت آن در فهرست میراث جهانی یونسکو، جایگاهی تازه به میراث فرهنگی کشورمان در سطح بین المللی بخشیده است.

وی ادامه داد: یکی از ویژگی‌های مهم دره خرم‌آباد، همزیستی تاریخی انسان نئاندرتال و انسان هوموساپینس ساپینس (انسان خردمند) در این منطقه است. این همزیستی در طول هزاره‌ها ادامه یافته و لرستان سرزمینی برای گفت‌وگوی بین فرهنگ‌ها و اقوام مختلف باقی مانده است.

۲۴ سال غفلت از ثبت‌های جهانی

مدیرکل ثبت و حریم آثار، حفظ و احیاء میراث معنوی و طبیعی گفت: در بحبوحه انقلاب در سال ۱۳۵۷ سه اثر چغازنبیل، تخت‌جمشید و میدان نقش جهان اصفهان که دکتر شهریار عدل و فیروز باقرزاده برای ثبت این آثار در قاهره مصر تلاش زیادی کردند، در فهرست میراث جهانی ثبت شدند. از آن زمان تا سال ۱۳۸۲ یعنی به مدت ۲۴ سال در ثبت غفلت کردیم. در آن ۲۴ سال همه کشورها به دلیل نبود محدودیت‌ در تعداد ثبت، ده‌ها و صدها اثر خود را ثبت جهانی کردند.

ایزدی افزود: در سال ۱۹۷۹ میلادی یونسکو و کمیته میراث جهانی محدودیتی برای ثبت آثار ایجاد و کشورها را از معرفی تعداد بیشتری آثار منع کردند و قرار شد هر کشور دو اثر ثبت کند و اکنون سهمیه هر کشور به یک اثر در سال رسیده است.

اولویت بندی ۵۰ اثر ارزشمند برای ثبت جهانی

مدیرکل ثبت و حریم آثار، حفظ و احیاء میراث معنوی و طبیعی تصریح کرد: مباحث ثبت با در نظر گرفتن همه جوانب در شورای سیاستگذاری ثبت جهانی بررسی می شود اما ما خود را محدود نمی کنیم چون سازمان یونسکو بازی در می‌آورد. اکنون ۵۰ اثر ارزشمند برای ثبت جهانی اولویت بندی شده و پرونده برخی از آنها تشکیل شده و به جریان افتاده است و در بازه ۱۰ ساله اقدامات لازم را انجام می‌دهیم.

ایزدی با بیان اینکه اولویت های ما برای ثبت آثار علاوه بر مباحث شاخص پرونده‌های زنجیره ای مانند مساجد ایرانی است، افزود: ثبت پرونده‌های آسیاب‌ها، قلعه الموت و دیوار بزرگ گرگان از اولویت‌های وزارت میراث فرهنگی است.

به گزارش ایرنا، نئاندرتال‌ها (نام علمی: Homo neanderthalensis یا Homo sapiens neanderthalensis) گروهی منقرض‌شده از انسان‌های باستانی بودند که عموماً گونه‌ای جداگانه در نظر گرفته می‌شوند؛ اگرچه برخی آن‌ها را زیرگونه‌ای از انسان خردمند محسوب می‌دارند. نئاندرتال‌ها تا حدود ۴۰ هزار سال پیش در اوراسیا زندگی می‌کردند. نئاندرتال ۱، نمادِ گونه، سال ۱۸۵۶ در درهٔ نئاندرتال آلمان کشف شد و این گونه به همین دلیل نئاندرتال نام گرفته است.