روزشمار توپ طلا ، فارس آگاه ، توپ طلا، معروف‌ترین جایزه انفرادی دنیای فوتبال، در طول نزدیک به ۷ دهه‌ای که از عمر آن می‌گذرد، فراز و نشیب‌ها و داستان‌های جذابی را پشت سر گذاشته است.

۳۰ اکتبر (۸ آبان) برنده توپ طلای سال ۲۰۲۳ مشخص خواهد شد. نامزدهای اصلی جایزه امسال لیونل مسی، کیلیان امباپه، ارلینگ هالند، کوین دی‌بروینه و رودری هستند، اما تا آن روز و مشخص شدن برنده نهایی، نگاهی خواهیم داشت به سرگذشت این جایزه محبوب و برندگانی که هر یک با بردن این جایزه به خوشبخت‌ترین آدم دنیا تبدیل شده بودند.

پوشش زنده خبری

سوپر بالون دور سال‌ها توی موزه رئال مادرید بود و همه می‌تونستن ببیننش اما بعد از اینکه دی‌استفانو از دنیا رفت، ورثه همه یادگاری‌هاشو فروختن و تنها سوپر بالون دور دنیا هم به قیمت ۲۰۰ هزار یورو به یه خریدار ناشناس فروخته شد و الان کسی نمی‌دونه دقیقا کجاست!

توی رأی‌گیری، خواننده‌های فرانس فوتبال پلاتینی رو به عنوان بهترین بازیکن سه دهه انتخاب کردن، اما داوران فرانس فوتبال و برنده‌های سابق توپ طلا به آلفردو دی‌استفانو رأی دادن و به این ترتیب تنها سوپر بالون دوری که تا حالا داده شده، به ستاره آرژانتینی‌الاصل رئال مادرید رسید.

سال ۸۹ فرانس فوتبال تصمیم می‌گیره که یه توپ طلای ویژه به اسم سوپر بالون دور بده به بهترین بازیکن سه دهه اخیر اروپا و نامزدها هم بازیکنایی بودن که بیشتر از یه بار برنده توپ طلا شدن که می‌شد آلفردو دی‌استفانو، یوهان کرویف، فرانتس بکن‌باوئر، کوین کیگان، کارل هاینز رومینیگه، میشل پلاتینی و مارکو فان‌باستن. رای‌گیری هم از خواننده‌های فرانس فوتبال، یک پنل داوران خود مجله و برنده‌های سابق توپ طلا انجام شد.

فرانس فوتبال برای دومین توپ طلای فان باستن این جلد رو بست که نکته ویژه‌ش اینه که هیچ تیتری نداره و فقط اسمشو با فونت کوچیک پایین عکس گذاشتن.

فرانس فوتبال یه بار دیگه واسه دادن توپ طلا به نفر برنده یه نیمچه مراسمی ترتیب داد و با توجه به اینکه مراسم آخرای سال هم بود، بساط درخت کریسمس هم به راه بود.

سال ۸۹ دوباره توپ طلا به مارکو فان‌باستن رسید و باز هم هر سه نفر اول میلانی بودن، اما این بار به جای گولیت که تو رده بندی نهایی هفتم شد، فرانکو باره‌سی دوم شد و فرانک رایکارد سوم. لوتار ماتئوس و پیتر شیلتون هم چهارم و پنجم شدن.

فرانس فوتبال برای جلد شماره اعلام توپ طلای سال ۸۸ عکسی از فان باستن رو روی جلد برد که توی پس‌زمینه گولیت هم بود که می‌تونه برنده سال قبل بودن یا دوم شدن تو همین سال رو تداعی کنه.

بهترین مثلث هجومی دنیا در اواخر دهه ۸۰ که باعث موفقیت‌های میلان و تیم ملی هلند شده بودن.

سال ۸۸ هلند تونست به لطف درخشش مارکو فان باستن، رود گولیت و فرانک رایکارد، قهرمان یورو بشه و این سه تا توی رای‌گیری توپ طلا هم اول تا سوم شدن. اولکسی میخایلیچنکو و رونالد کومان هم چهارم و پنجم شدن

این هم جلد فرانس فوتبال واسه معرفی گولیت به عنوان برنده سال ۸۷. فونتی که برای نوشتن توپ طلا روی جلد استفاده شده، از اون سال دیگه تغییر نکرد و هنوز از همون استفاده می‌کنن.

اواخر دهه ۸۰ میلانِ آریگو ساکی به عنوان بهترین تیم دنیا شناخته می‌شد و عجیب نبود که ستاره این تیم یعنی رود گولیت برنده توپ طلا بشه. پائولو فوتره پرتغالی تو رده بندی دوم شد و میشل (رئال مادرید)، گری لینه‌کر (بارسا) و جان بارنز (لیورپول) در رتبه‌های بعدی قرار گرفتن.

ایگور بلانوف بعد بازنشستگی رفت سمت بیزنس و باشگاه‌‌داری و بعضی وقتا هم توپ طلاش رو می‌بره اینور و اونور و شوآف می‌کنه.

فرانس فوتبال سال ۸۶ هم شاهکار زد و یه جلد زشت دیگه واسه معرفی برنده توپ طلا رو کرد. به نظر می‌رسه جلد کاملا تحت تاثیر فیلمای دهه ۸۰ هست و ایگور بلانوف عین ابرقهرمان‌ها از توی توپ طلا اومده بیرون.

سال ۸۶ یکی از اون سال‌هایی بود که همه رو به فکر انداخت که معیار دادن توپ طلا باید تغییر کنه. تو سالی که دیه‌گو مارادونا با آرژانتین قهرمان جهان شد، چون توپ طلا به بازیکنای اروپایی داده می‌شد، ایگور بلانوف، ستاره دینامو کیف، به خاطر قهرمانی تو جام برندگان جام اروپا جایزه رو برد! گری لینه‌کر، امیلیانو بوتراگنیو، مانوئل آموروس و پربن الکیائر هم دوم تا پنجم شدن.

فرانس فوتبال بعد از یه سال که جلد خوب زد واسه برنده توپ طلا، سال ۸۵ دوباره برگشت به سنت جلدای زشتش و توپ طلای سوم میشل پلاتینی رو با این جلد اعلام کرد، با تیتر “پادشاه آفتاب”!

با توپ طلای سوم، یه مجسمه هم از میشل پلاتینی ساختن که حداقل از روی جلدای فرانس فوتبال بهتر بود!

سال ۱۹۸۵ میشل پلاتینی دوباره آقای گل سری آ شد و با یوونتوس قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا رو هم جشن گرفت و این یعنی توپ طلای سوم. به این ترتیب به اولین بازیکنی تبدیل شد که سه سال پیاپی این جایزه رو می‌بره. نزدیک‌ترین تعقیب‌کننده‌ش هم دوباره پِربِن الکیائر دانمارکی بود و برند شوستر، مایکل لادروپ و کارل هاینز رومینیگه در رتبه‌های بعدی قرار گرفتن.

فرانس فوتبال بالاخره برای برنده توپ طلا یه جلد آبرومندانه بست و با عکسی از توپ طلای اول پلاتینی داشت، از برنده شدنش واسه سال دوم خبر داد.

با  رسیدن توپ طلای ۷۸ به کوین کیگان، برای سومین سال پیاپی بود که این جایزه به بازیکنانی از بوندس‌لیگا می‌رسید. قبل از اون بکن‌باوئر و آلن سیمونسن این جایزه رو برده بودن.

کوین کیگان، ستاره انگلیسی هامبورگ، برنده توپ طلای سال ۱۹۷۸ شد تا به پنجمین بازیکن بریتانیایی تبدیل بشه که این جایزه رو می‌بره. کیگان برای بردن این جایزه رقابت شدیدی با هانس کرانکل، ستاره اتریشی بارسلونا داشت و فقط با ۶ امتیاز بیشتر برنده توپ طلا شد. رابی رنسنبرینک، جوزپه بته‌گا و پائولو روسی در رتبه‌های بعدی قرار گرفتن.

آلن سیمونسن که الان ۷۰ سالشه، بعد از بروسیا مونشن گلادباخ سه فصل هم برای بارسلونا بازی کرد. تو این عکس هم که نال سال ۲۰۱۸ ه، تو ورزشگاه گلادباخ ازش تقدیر کردن.

فرانس فوتبال در این سال با یک تغییر بزرگ همراه بود و به یه مجله تمام رنگی تبدیل شد. به این ترتیب آلن سیمونسن اولین بازیکنی بود که اعلام اسمش به عنوان برنده توپ طلا با جلد رنگی انجام شد.

احتمالا آلن سیمونسن غیرمنتظره‌ترین برنده توپ طلای تاریخه. ستاره دانمارکی بروسیا مونشن گلادباخ که در رقابت فشرده با کوین کیگان و میشل پلاتینی، فقط با ۷۴ امتیاز (در مقابل ۷۱ و ۷۰ امتیاز اون دوتا) برنده توپ طلا شد. روبرتو بته‌گا و یوهان کرویف هم چهارم و پنجم شدن.

فرانس فوتبال در شماره‌ای که رسیدن توپ طلای دوم به فرانتس بکن‌باوئر رو اعلام کرد، اشاره‌ای هم به قرار گرفتن میشل پلاتینی در جمع بهترین‌های اروپا داشت چون مدت‌ها بود که بازیکنای فرانسوی توی این فهرست قرار نگرفته بودن.

فرانتس بکن‌باوئر که در همه سال‌های نیمه اول دهه ۷۰ جزو نامزدهای اصلی توپ طلا بود، در سال ۷۶ تونست برای دومین بار این جایزه رو ببره. البته قیصر آلمانی‌ها یه رقیب سرسخت به اسم رابی رنسنبرینک هلندی داشت که توی رای‌گیری فقط ۱۶ امتیاز باهاش فاصله داشت. ایوو ویکتور، دروازه‌بان چکسلواکی هم تو رای‌گیری سوم شد و کوین کیگان و میشل پلاتینی هم چهارم و پنجم.

فرانس فوتبال هم در شماره‌ای که رسیدن توپ طلا به اولگ بلوخین را منتشر کرد، یادی هم از لو یاشین کرد.

اولگ بلوخین بعدا سرمربی تیم ملی اوکراین شد و با این تیم به جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان رسید

بعد از ۱۲ سال توپ طلا دوباره به یه ستاره از شوروی رسید و اولگ بلوخین به لطف درخشش خیره کننده‌ش با دیناموکیف، بالاتر از فرانتس بکن‌باوئر، یوهان کرویف، برتی فوگتس و سپ مایر، برنده توپ طلا شد. از ۲۶ روزنامه‌نگاری که تو رای‌گیری شرکت کردن، ۲۰ نفر بلوخین رو به عنوان نفر اول انتخاب کردن تا با امتیاز رکوردشکن ۱۲۲، به عنوان مرد سال اروپا انتخاب بشه.

فرانس فوتبال برای توپ طلای سوم یوهان کرویف خیلی خودشو به زحمت ننداخت و فقط به زدن یه تیتر اکتفا کرد و گزارش اصلی رو کلا رفت رو یه چیز دیگه!

رنگ پیراهن و کت و شلوار یوهان کرویف برای دومین توپ طلاش یه جوری بود که انگار می‌خواست با جایزه‌ش ست کنه!

عملکرد یوهان کرویف در سال ۱۹۷۴ اینقدر خوب بود که حتی قهرمانی فرانتس بکن باوئر با آلمان در جام جهانی و با بایرن مونیخ در بوندس‌لیگا هم باعث نشد که اون به سومین توپ طلا نرسه. به این ترتیب ستاره هلند و بارسا به اولین بازیکنی تبدیل شد که سه بار برنده این جایزه شد. کازیمی‌یرز دِینا، پل برایتنز و یوهان نیسکنز هم در رتبه‌های سوم تا پنجم قرار گرفتن.

واسه عکس روی جلد این شماره، فرانس فوتبال یه خرده سلیقه به خرج داد و رفتن یه عکس مشترک از یوهان کرویف و آلفردو دی‌استفانو گرفتن، به عنوان دو تا بازیکنی که دو بار برنده توپ طلا شدن!

توپ طلای سال ۱۹۷۳ هم به یوهان کرویف رسید تا اون به دومین بازیکن بعد از آلفردو دی‌استفانو تبدیل بشه که دو بار این جایزه رو برده. آژاکس اون سال هم قهرمان هلند و اروپا شد و بعد از رفتن کرویف به بارسا، نمایش‌های درخشانش در کاتالونیا هم ادامه پیدا کرد و به همین دلیل، شکی وجود نداشت که بهترین بازیکن ساله. واسه همین دو برابر نفر دوم، یعنی دینو زوف، دروازه‌بان یووه، امتیاز گرفت. گرد مولر، فرانتس بکن باوئر و بیلی برمنر، ستاره اسکاتلندی لیدز، سوم تا پنجم شدن.

فرانس فوتبال برای جلد شماره‌ای که برنده شدن فرانتس بکن‌باوئر رو اعلام کرد، اسم این ستاره آلمانی را با فونت بزرگ روی جلد برد تا عکس نه چندان خوبی که ازش کار کردن، خیلی به چشم نیاد.

بعد از ۶ سال حضور در رده‌بندی توپ طلا، بالاخره فرانتس بکن‌باوئر به لطف قهرمانی آلمان در یورو ۷۲، برنده توپ طلا شد. دو تا هم‌تیمی‌ش، گرد مولر و گونتر نتزر با امتیاز برابر دوم شدند و دو ستاره آژاکس یعنی یوهان کرویف و پی‌یت کایزر در رتبه‌های بعدی قرار گرفتن. آژاکس اون سال قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شده بود.

این هم جلد فرانس فوتبال برای انتخاب یوهان کرویف. برای اولین بار عکسی از نفر برنده در جریان بازی رو تمام صفحه کار کردن.

انتخاب یوهان کرویف به عنوان برنده توپ طلا فرصتی استثنایی برای کمپانی پوما بود تا برای تبلیغات کفش‌هاش استفاده کنه. به همین خاطر یه آرم بزرگ پوما رو زدن رو کت کرویف و همونجوری فرستادنش به مراسم!

دهه ۷۰ سال‌های درخشان فوتبال هلند بود و تعجب‌برانگیز نیست که توپ طلای سال ۱۹۷۱ به یوهان کرویف، ستاره آژاکس و تیم ملی هلند رسید. کرویف اون سال با آژاکس قهرمان هلند و جام باشگاه‌های اروپا شد و با ۱۱۶ امتیاز، برنده توپ طلا شد؛ در حالی که نفر دوم، ساندرو ماتزولا، کاپیتان اینتر، فقط ۵۶ امتیاز به دست آورد. جورج بست، گونتر نتزر و فرانتس بکن‌باوئر هم در رتبه‌های بعدی قرار گرفتن.

جلد فرانس فوتبال برای اعلام برنده شدن گرد مولر هم جالب بود. یه عکس بزرگ از توپ طلا و تصویر نیم‌رخ گرد مولر!

بکن‌باوئر سال ۶۶ توی رده‌بندی توپ طلا سوم شد، و تو سال‌های ۶۷ و ۶۸ چهارم. بیشتر از هر بازیکن آلمانی به توپ طلا نزدیک شد اما در نهایت این گرد مولر بود که اولین آلمانی برنده توپ طلا شد.

سال ۱۹۷۰ برزیل با تیمی که خیلی‌ها اون رو بهترین تیم تاریخ می‌دونن، قهرمان جام جهانی شد اما با توجه به اینکه همچنان توپ طلا به بهترین بازیکن اروپا داده می‌شد، ستاره‌های برزیل که قهرمان جام جهانی ۱۹۷۰ شدن، شانسی برای دریافت آن نداشتن و به این ترتیب گرد مولر که با ۱۰ گل آقای گل جام جهانی شده بود، توپ طلا رو به دست آورد. بابی مور مانند چهار سال قبل، به لطف درخشش در جام‌جهانی، در بین پنج‌ نفر برتر قرار گرفت و این بار دوم شد و جی‌جی ریوا که با ایتالیا به فینال رسید، در رده سوم قرار گرفت. فرانتس بکن‌باوئر (بایرن) و وولفگانگ اوورات (کلن) هم چهارم و پنجم شدند.

ابی چارلتون دومین بازیکن منچستریونایتد بود که اون سال‌ها برنده توپ طلا می‌شد. بعد از دنیس لاو که دو سال قبل این جایزه رو برده بود.

رده‌بندی توپ طلای سال ۱۹۶۶ کاملا تحت تاثیر نتایج جام‌جهانی انگلیس بود. بابی چارلتون، ستاره سه‌شیرها، برنده توپ طلا شد، اوزه‌بیو، آقای گل جام، در رتبه دوم قرار گرفت و فرانتس بکن‌باوئر، بهترین بازیکن جوان جام، هم سوم شد. بابی مور (انگلیس) و فلورین آلبرت (مجارستان) هم در رتبه‌های بعدی قرار گرفتن

بعد از چند سال ابتدایی که فرانس فوتبال طرح چهره بازیکنا رو کار می‌کرد و یکی دو سال هم عکس‌های کوچیک در حد سه در چهار، این سال برای اولین بار یه عکس مرتبط از اوزه‌بیو رو برای اعلام رسیدن توپ طلا بهش روی جلد برد.

برنده توپ طلای ۱۹۶۵ در آخرین روزهای دسامبر معرفی شد اما این جایزه سه ماه بعد در دیدار بنیفکا و منچستریونایتد در یک چهارم نهایی جام باشگاه‌های اروپا و با حضور دنیس لاو، برنده توپ طلای سال قبل، به اوزه‌بیو داده شد.

سال ۱۹۶۵ بنفیکا در فینال جام باشگاه‌های اروپا از اینتر باخت اما اوزه‌بیو که با ۹ گل بهترین گلزن رقابت‌ها بود (به همراه هم‌تیمی‌اش ژوزه آگوستو تورس)، بالاتر از دو ستاره اینتر، جاچنتو فاکتی و لوئیس سوارز، توپ طلا رو به دست آورد. پل فن هیمست (اندرلخت) و بابی چارلتون از منچستریونایتد هم پنجم شد.

استاد ژوزف ماساپوست که اینجا سال‌ها بعد از بازنشستگی، در حالی که توپ طلاشو تو دستش داره، روی یکی از پل‌های پراگ وایساده، سال ۲۰۱۵ از دنیا رفت.

فرانس فوتبال انگار اون سال‌ها دیگه خیلی حال نمی‌کرد با توپ طلا و برنده رو با یه تیتر ساده معرفی می‌کرد. مثل اینجا که اسم ماساپوست رو بدون عکس به عنوان بازیکن سال اروپا اعلام کردن.

ژوزف ماساپوست بیشتر دوران حرفه‌ای‌اش را در باشگاه دوکلا پراگ که زیر نظر ارتش چکسلواکی بود، سپری کرد و تنها در ۳۷ سالگی بود که اجازه جدایی از دولکا را پیدا کرد. اینجا هم نماینده فرانس فوتبال داره با ژست “تو را از بین خوبان برگزیدم”، توپ طلا رو می‌ده بهش!

سال ۱۹۶۲ سال جام جهانی بود اما از اونجایی که برزیل قهرمان شد، توپ طلا به ستاره تیم نایب قهرمان رسید: ژوزف ماساپوست از چکسلواکی. ماساپوست در فینال گل اول بازی رو زد اما در نهایت برزیل ۳-۱ برنده شد. اون به اولین بازیکن از شرق اروپا تبدیل شد که برنده توپ طلا شد. اوزه‌بیو که در فینال جام باشگاه‌های اروپا دو گل زد و باعث پیروزی ۵-۳ بنفیکا شد (هر سه گل رئال را پوشکاش زد)، در رتبه دوم قرار گرفت و کارل هاینز شنلیتگر (کلن)، دراگوسلاو سکولاراچ (ستاره سرخ بلگراد) و ژوزف یوریون (اندرلخت) در رتبه‌های بعدی قرار گرفتند.

_عمر سیووری از آن دست بازیکنانی است که در سینما هم به هنرنمایی پرداخت و در سال ۱۹۷۰ در فیلم Il presidente del Borgorosso Football Clubاز آلبرتو سوردی بازی کرد.

_اون سال فرانس فوتبال خیلی انگار برای توپ طلا ذوق نداشت و به جای یه عکس بزرگ واسه برنده، به گذاشتن یه عکس کوچیک از سیووری کفایت کرد.

لوئیز سوارز که به لوئئزیتو معروف بود، بعد از بارسا رفت اینتر و اونجا دو بار قهرمان اروپا شد. تا این تابستون قبل که فوت کرد هم تنها بازیکن اسپانیایی بود که توپ طلا رو برد (با توجه به اینکه می‌دونیم دی‌استفانو آرژانتینیه).

اینم اولین جلد فرانس فوتبال با عکس بازیکنی که پیراهن آبی و اناری تن‌شه.

بعد از اینکه ستاره‌های رئال سه سال پیاپی برنده توپ طلا شدن، این جایزه در سال ۱۹۶۰ به یه ستاره از بارسا رسید: لوئیس سوارز که بالاتر از فرانس پوشکاش (رئال)، اووه زیلر (هامبورگ)، آلفردو دی‌استفانو (رئال) و لِو یاشین (دینامو مسکو) قرار گرفت.

دی‌استفانو برای دومین بار روی جلد فرانس فوتبال. این بار هم با پیراهن قرمز اسپانیا.

اون سال‌ها رئال پشت هم قهرمان اروپا می‌شد و عجیب نبود که توپ طلا هم بین ستاره‌های اونا دست به دست بشه. تو چهار سال اول توپ طلا، سه تا رئالی‌ها، بقیه اروپا یکی!

دو بازیکنی که در دو سال قبل برنده توپ طلا شده بودند، مدعای اصلی توپ طلای ۱۹۵۹ بودند و در نهایت آلفردو دی‌استفانو بالاتر از ریموند کوپا قرار گرفت. جان چارلز (یوونتوس)، لوئیس سوارز (بارسلونا) و آگنه سیمونسون (اورگریت) نفرات بعدی بودند.

اینم یکی از آخرین عکسای آقای ریموند کوپا با توپ طلاش و ماکتی از سه تا قهرمانی اروپاش با رئال، قبل از اینکه سال ۲۰۱۷ از دنیا بره.

اینم جلد فرانس فوتبال برای انتخاب ریموند کوپا؛ اولین فرانسوی‌ای که این جایزه رو برد.

این دومین سال پیاپی بود که یه ستاره از رئال برنده توپ طلا می‌شد. از ۱۶ روزنامه‌نگاری که در رای گیری سال ۱۹۵۸ شرکت داشتن، ۱۴ نفر کوپا را به عنوان نفر اول انتخاب کردن. دی‌استفانو، برنده سال قبل، در رای‌گیری سال ۱۹۵۸ حتی یک رای هم نیاورد!

بعد از دوبار قرار گرفتن در رتبه سوم، ریموند کوپا بالاخره در سال ۱۹۵۸ برنده توپ طلا شد. قهرمانی با رئال در اسپانیا و اروپا و سومی در جام‌جهانی با فرانسه باعث شد تا بالاتر از هلمون ران (روت-وایز اِسِن)، ژوست فونتن (اِستاد ریمس)، کورت همرین (فیورنتینا) و جان چارلز (یوونتوس)، برنده توپ طلای این سال بشه.ژ

این توپ طلای دی‌استفانو هم در اختیار بنیاد پله بود که دو سال پیش حدود ۷۰ هزار یورو فروخته شد.

_شانسی که دی‌استفانو آورد این بود که بعد از رفتنش به رئال مادرید، تابعیت اسپانیا گرفت و اینجوری شد بازیکن اروپایی و مثل خیلی از ستاره‌های آمریکای جنوبی در حسرت توپ طلا نموند. فرانس فوتبال هم واسه اینکه نشون بده دومین برنده توپ طلا اسپانیانیه، جوراب‌شو زرد و قرمز کرد.

_توپ طلای سال ۱۹۵۷ به لطف درخشش در راه قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا با پیراهن رئال به آلفردو دی‌استفانو رسید. ستاره آرژانتینی که بعد از تغییر تابعیت، اسپانیایی شده بود، بالاتر از بیلی رایت (وولورهمپتون)، ریموند کوپا (رئال)، دانکن ادواردز (منچستریونایتد) و لاژلو کوبالا (بارسلونا)، دومین برنده توپ طلا شد (استنلی میتوز در رای گیری این سال هفدهم شد).

_البته انگار خیلی هم قدر استاد رو ندونستن تو خونه، اینجوری شد که تو یه سفر به چک، عاشق مترجمش، میلا وینترووا، شد اما بعدا فهمید که خانم جاسوس هستن! با این وجود از همسر اولش، بتی، جدا شد و با میلا ازدواج کرد. میلا سال ۱۹۷۷ از پلیس مخفی چک جدا شد و آنها تا پایان عمر با هم زندگی کردند و به فاصله چند ماه از دنیا رفتند.

_اینجا هم توپ طلا رو برده خونه، نشون زن و بچه بده که بدونن با چه گوهر کمیابی دارن زندگی می‌کنن!

_متیوز که فوتبال رو از ۱۷ سالگی شروع کرده بود، تا ۵۰ سالگی به فوتبال حرفه‌ای ادامه داد. اون که اولین فوتبالیستیه که لقب شوالیه دریافت کرد (سال ۱۹۶۵)، تو تمام طول دوران حرفه‌ای‌اش حتی یک کارت زرد هم نگرفت. بهترین بازی دوران حرفه‌ای‌ش به فینال جام حذفی انگلیس در سال ۱۹۵۳ مقابل بولتون برمی‌گرده که به “فینال متیوز” شهرت داره.

_-اینم جلد مجله فرانس فوتبال که انتخاب استنلی متیوز به عنوان برنده توپ طلا رو اعلام کرده. اون موقع هنوز از فوتوشوت و اینا خبری نبود.

_این جایزه اول با رای روزنامه‌نگارای ورزشی اروپا داده می‌شد (هر کشور یک نفر) و از سال ۲۰۱۰ به رای روزنامه‌نگارایی از سراسر دنیا. روال رای‌گیری هم اینجوریه که هر نفر می‌تونه ۵ بازیکن رو انتخاب کنه و به نفر اول، ۵ امتیاز، نفر دوم ۴ امتیاز، نفر سوم ۳ امتیاز، نفر چهارم ۲ امتیاز و نفر پنج هم ۱ امتیاز داده می‌شه.

_توپ طلا رو ژاک فران، سردبیر مجله فرانس فوتبال از سال ۱۹۵۶ راه انداخت و قرار شد به بهترین بازیکن اروپا داده بشه. تا سال ۱۹۹۴ هم روند همین بود تا اینکه معیار انتخاب تغییر کرد و شد “بهترین بازیکن حاضر در باشگاه‌های اروپایی” و این زمینه انتخاب ژرژ وه‌آ در سال ۱۹۹۵ شد. سال ۲۰۱۰ توپ طلا با جایزه سال فیفا ادغام شد و همین باعث شد تا تبدیل بشه به جایزه بهترین بازیکن جهان و اون محدودیت حضور در باشگاه‌های اروپایی هم برداشته بشه و این روال بعد از جدا شدن از جایزه سال فیفا در سال ۲۰۱۶ هم ادامه پیدا کرد.