به گزارش روز شنبه فارس آگاه، در این دوره از مسابقات تیم‌های زنان و مردان ایران در حالی به مصاف حریفان خود رفتند که پس از عملکرد درخشان در المپیک پاریس انتظار می‌رفت تا در شیاپچانگ چین نیز این روند ادامه یابد. در بخش مردان و با کسب یک مدال طلا، یک نقره و یک برنز و کسب مقام نایب قهرمانی که منجر به سکونشینی پس از هشت سال شد، مجید افلاکی و شاگردانش نمره قبولی گرفتند.

طلای ابوالفضل زندی در وزن منهای ۵۸ کیلوگرم، نقره مهدی حاجی‌موسایی در وزن منهای ۶۳ کیلوگرم و برنز امیرسینا بختیاری در وزن منهای ۷۴ کیلوگرم موجب شد تا تیم کشورمان به نایب قهرمانی جهان برسد. کره‌جنوبی مطابق انتظار قهرمان شد و برزیل، ازبکستان و مصر نیز به ترتیب عناوین سوم تا پنجم جدول رده‌بندی را به خود اختصاص دادند.

عملکرد عالی زندی که تمامی حریفان را اقتدار از پیش‌روی برداشت و به مدال طلا رسید، نقطه عطف تیم ایران بود. حاجی‌موسایی نیز می‌توانست طلایی شود و حتی در فینال از حریف تونسی عملکرد بهتری داشت، اما مصدومیتی که البته حواشی زیادی را به همراه داشت، او را به نقره رساند. در این بخش، حذف زودهنگام آرین سلیمی، دور از انتظار بود. بی‌تردید از جوان خوش‌تکنیک تکواندوی ایران که طلای المپیک پاریس را در کارنامه دارد انتظار بیشتری می‌رود. مهران برخورداری نایب قهرمان المپیک نیز دیگر مهره پرامید ایران بود که با وجود شروعی خوب، نتوانست به مدالی برسد.بی‌تردید تیم مردان نیز نقاط ضعفی دارد که باید از سوی کادر فنی شناسایی و برای مسابقات مهم بعدی رفع شود.

در بخش زنان، ترکیه برای دومین دوره متوالی بر سکوی نخست تکیه شد. برزیل نایب قهرمان و مجارستان سوم شدند. تیم‌های چین و چین‌تایپه نیز چهارم و پنجم شدند.

تیم ایران که با امید زیادی راهی ووشی شد و بنابر اعلام مهروز ساعی سرمربی تیم ملی، در قواره سکونشینی بود، عملکرد بسیار ضعیف و غیر قابل دفاعی داشت. بازیکنان ایران که همگی در مبارزات اول و دوم برابر حریفان شکست خوردند؛ از لحاظ تاکتیکی، تکنیکی، آمادگی بدنی و روحی؛ حرفی برای گرفتن نداشتند. عوامل مهمی که باید از سوی کمیته فنی واکاوی شده و خروجی آن به اطلاع علاقه‌مندان و عامه مردم برسد.

تیمی با پشتوانه طلای دوره قبلی (ناهید کیانی)، دو مدال نقره و برنز المپیک (کیانی و مبینا نعمت‌زاده) و چندین مدال رنگارنگ از رویدادهای مهم دیگر، راهی چین شد اما دست خالی ماند.

نفرات تیم ایران هرچند اکثریت چهره‌های جوانی بودند، اما تجربه حضور در رویدادهای مختلف را داشتند. با این حال تیم بانوان که به طور کامل در اختیار مهروز ساعی بود، نتوانست کاری از پیش ببرد. هرچند ساعی و برخی شاگردانش با انتشار استوری و پست‌هایی در فضای مجازی از مردم عذرخواهی کردند، اما این عذرخواهی‌ها نمی‌تواند پایان کار باشد.

اکنون که ساعی به تنهایی هدایت تیم ملی را برعهده داشت و امکانات کافی هم برایش فراهم بود، انتظار می‌رفت شاگردانش نتایج بهتری کسب می‌کردند. نه سکونشینی، بلکه کسب حداقل یک مدال؛ خواسته زیادی از این تیم نبود.

هادی ساعی رئیس فدراسیون که خودش پرافتخارترین المپین ایران است و اعضای کمیته فنی که از چهره‌های کارنامه‌دار این رشته هستند، باید خیلی سریع تشکیل جلسه دهند و آسیب‌شناسی کنند. چراکه تکواندو ایران به جایگاهی رسیده که اینگونه نتایج برایش غیر قابل پذیرش است.

شاید این رویداد درس بزرگی برای فدراسیون تکواندو بود که تغییر در کادر فنی یک تیم موفق بدون دلیل قانع کننده، مسبب چنین ناکامی بزرگی بوده و حالا نیاز به اصلاحات است.

تکواندو ایران بازی‌های کشورهای اسلامی، بازی‌های آسیایی ناگویا و چندین رویداد دیگر را در پیش دارد. امتیاز رنکینگ نیز عملا ار دو سال مانده به المپیک لس‌آنجلس آغاز به کار می‌کند و فرصت برای بازسازی و ایجاد تغییر نگرش در تیم زنان وجود دارد.