شناسایی و احصا خوراک‌های بومی و سنتی محلی مناطق فارس، مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری فارس از تلاش برای شناسایی و احصا خوراک‌های بومی و سنتی محلی مناطق این استان خبر داد و گفت: یکی از اقداماتی که در این استان در حال انجام است، پژوهش و مطالعه اغذیه‌های باستانی است.

به گزارش فارس آگاه، محمد ثابت اقلیدی، با بیان اینکه گردشگری خوراک یکی از شاخه‌های گردشگری محسوب می‌شود، گفت: این نوع گردشگری با توجه به تنوع سلایق گردشگران می‌تواند به عنوان یک ظرفیت در بحث گردشگرپذیری ایفای نقش کند.

وی با ذکر این نکته که گردشگران سلایق متفاوتی دارند و باید این تفاوت سلایق را در جذب گردشگران مدنظر قرار دهیم، افزود: این مفهوم بدان معناست که ممکن است یک نفر بازدید آثار تاریخی را بپسندد، گردشگر دیگر به خاطر زیارت سفر کند و دیگری به خاطر تفریح و هیجان یا ورزش و غیره

ثابت اقلیدی ادامه داد: از آنجا که یکی از نیازهای انسان تغذیه و خوراک است ممکن است عده‌ای برای تجربه کردن غذاهای متنوع سفر کنند، به همین دلیل می‌گوییم باید از همین فرصت هم برای جذب گردشگر استفاده کرد.

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری فارس با یادآوری اینکه این استان یکی از پرپتانسیل‌ترین استان‌ها با تنوع غذایی در بحث گردشگری خوراک است، گفت: تعدادی از غذاهای محلی و سنتی مردم این استان ثبت ملی شده است، به عنوان مثال در سال گذشته ثبت ملی آش کازرونی، کلم پلو شیرازی و قهوه شیراز را داشتیم.

وی با بیان اینکه هر نقطه از استان فارس دارای خوراک‌های بومی و سنتی خود هستند که باید آنان را به خوبی معرفی کنیم، گفت: اگر بتوانیم چنین اقدامی انجام دهیم می‌توانیم گردشگرانی را جذب کنیم که به انگیزه غذاهای سنتی سفر می‌کنند.

ثابت اقلیدی یادآور شد: یکی از کارهای خوبی که انجمن دوستداران میراث فرهنگی و گردشگری استان انجام داده است، انجام پژوهش و مطالعات اغذیه‌های باستانی بوده است که در نمایشگاه گردشگری پارس سال گذشته هم این مبحث عرضه شد.

مدیرکل میراث فرهنگی فارس بیان کرد: به دنبال این هستیم که غذاها، آش‌ها و نان‌های محلی و بومی استان را شناسایی کرده و ثبت ملی کنیم تا بتوانیم برای آنان رویدادهای مختلفی برگزار کنیم و از این طریق این ظرفیت‌ها را به گردشگران معرفی کنیم و در نتیجه این کار زمینه گردشگرپذیر بودن مناطق را در استان فراهم کنیم.

به نقل از ایسنا، وی تصریح کرد: وقتی صنعت گردشگری در جوامع محلی رونق پیدا می‌کند، منتج به بالا بردن ظرفیت‌های اقتصادی و به تبع آن افزایش درآمد پایدار در جوامع محلی می‌شود.