سید محی الدین حسینی ارسنجانی- فارس آگاه

روز و هفته‌ای نیست که در اخبار و رسانه‌ها خبری از انفجار، خرابکاری، نشت مواد یا بروز برخی مشکلات و دردسرها از جمله سرقت، آتش‌سوزی و یا مسائل عمدی و غیرعمدی در محیط‌های کاری و مراکز تولیدی و صنعتی کشور نشنویم یا نخوانیم. به راستی چرا امر مهم و حیاتی ایمنی کار در کشور ما اینگونه نادیده گرفته می‌شود و شعار «اول ایمنی، بعد کار» نباید صرفاً به یک شعار تبلیغی تبدیل شود، بلکه باید تا زمانی که ایمنی یک کار و محل کاری تأمین نگردیده است، به صورت جدی از کار کردن در آن مکان‌ها امتناع کرد.

حتماً حوادث بی‌شمار معادن و کشته شدن سالانه ده‌ها نفر از کارگران مظلوم شاغل در معادن کشور را که بر اثر انفجار یا ریزش بخش‌هایی از معدن اتفاق می‌افتد، بارها شنیده‌اید یا در فلان مرکز صنعتی و کارگاهی که باعث از دست رفتن جمعی از هموطنان عزیزمان بر اثر بی‌احتیاطی بوده است را بارها دیده‌ایم، اما چرا باید اینگونه باشد؟ شمار کشته‌ها و زخمی‌های ناشی از حوادث و سهل‌انگاری‌های مراکز تولیدی و صنعتی کشورمان از شمار کشته‌های جاده‌ای کشور کمتر نیست و نباید در این سال‌ها که ارتقای سطح دانش، اطلاع‌رسانی و آموزش‌های کارمندی و مردمی مد نظر تمام سیستم‌های بزرگ دولتی و بخش خصوصی بوده و هست، باز هم شاهد بروز حوادث ناگوار باشیم.

امروزه وجود ساختمان‌های بلندمرتبه، چه قدیمی و چه جدید، خود تهدید بالقوه‌ای برای بروز هر گونه حادثه است، اما آیا ساکنان این مجموعه‌های اداری و مسکونی خود را در برابر حوادث و بلایا مصون و ایمن می‌دانند؟ قطعاً خیر؛ زیرا ما هنوز نمی‌دانیم اگر آتش‌سوزی، برق‌گرفتگی، زلزله یا دیگر حوادث و بلایای طبیعی و اتفاقات انسانی در یک مجموعه مسکونی رخ داد، چگونه باید رفتار کنیم تا تبدیل به بحران نشود و هیچ‌گونه آموزش لازم برای پدافند غیرعامل به شهروندان داده نشده است تا در مواقع بروز خطرات احتمالی و بحران‌های مختلف نظامی، طبیعی و… با عملکردمان کمترین آسیب را ببینیم.

بخش اعظمی از این آموزش‌ها، پیش‌بینی‌ها و پیشگیری‌ها بر عهده دولت و بخشی بر عهده رسانه‌ها و مدیریت شهری است که متأسفانه در ایران، شهرداری‌ها و مدیریت امور شهری در این راستا اقدامات درستی انجام نمی‌دهند و خود را از اینگونه امور دور کرده‌اند.

بنابراین اگر نظارت‌ها و بازرسی‌ها از محیط‌های اداری و مراکز تولیدی و صنعتی، خصوصاً مراکز حساس کشور بهتر و بیشتر گردد، دیگر شاهد بروز این همه بحران‌ها و مشکلات در سطح کشور نخواهیم بود؛ بحران‌هایی که عوارض بد و هزینه‌های زیاد بر دوش دولت و ملت خواهد گذاشت و مانع از رشد و توسعه می‌شود و همواره در کمین ما هستند.

در این زمینه باید تمام مکان‌ها و مراکزی که در آنها امکان بروز خطرات و خسارت‌ها هست، شناسایی و اعلام عمومی شود و در صورت عدم تمکین مدیران مجموعه‌ها با آنها برخورد گردد. بیمه‌ها و دستگاه‌های نظارتی باید هشدارهای لازم را به چنین مراکز و ادارات و ارگان‌ها بدهند و تمام مردم را به عواقب بد و ناگوار فقدان ایمنی محل کار و کسب خود آگاه نمایند و خلاصه عزم ملی و بسیج عمومی برای دور ماندن خود و اطرافیان از هر گونه حادثه ایجاد شود.

پایان پیام