ضرورت و فوریت تحول بنیادین در همه ارکان آموزشی کشور، به گزارش سید محی‌الدین حسینی ارسنجانی خبرنگار فارس اگاه ، انقلاب فرهنگی سال ۱۳۵۹ و بسته شدن دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی و تمامی با هدف همسو کردن این مراکز با اهداف انقلابیون در آخرین روزهای فروردین ۱۳۵۹ اعلام شد. انقلابی که چهار سال طول کشید و دانشگاه‌های ایران و مدارس به طور نسبی سامان یافتند، اما پس از مدتی از روال اصلی خود خارج شدند. اکنون پس از نزدیک به نیم‌قرن از پیروزی انقلاب اسلامی، باید به سمت و سوی انقلابی آموزشی در مدارس، دانشگاه‌ها و همه ارکان آموزشی کشور حرکت کنیم؛ انقلابی که ثمرات جهاد علمی و تلاش دانش‌آموزان و دانشجویانمان را در عمل، نه فقط بر روی کاغذ، نمایش دهد.

نوبت آن رسیده است که هم دانشگاه‌ها و هم موسسات ظاهری علمی و آموزشی، به‌ویژه هنرستان‌ها، مدارس متوسطه نظری، آموزش و پرورش و دیگر مراکز، از وضع رکود و تنبلی خارج شوند و برای آینده ملت و پیشرفت همه‌جانبه، کاری کارستان انجام دهند. باید انقلابی در آموزش‌های کشور رخ دهد و همه بتوانند جایگاه واقعی ایرانی بودن، تاریخ و فرهنگ غنی ایران را باز یافته و به آن افتخار کنند.

ایران قرن‌هاست که از قافله علم عقب مانده و در کسب دانش نوین و پرورش استعدادهای کارآمد و ماندگار، درجا زده است. متأسفانه کتاب‌های درسی در دانشگاه‌ها بیشتر ضد ایرانی و ضد اسلامی هستند و متن‌های درسی دانش‌آموزان فاقد روح، محتوا و کارایی لازم ایرانی و اسلامی‌اند. این وضعیت، انگار توطئه‌ای بیرونی است که نمی‌خواهد تحولی در نظام تعلیم و تربیت ایران ایجاد شود.

حجم زیاد متون درسی و بی‌فایده بودن آن‌ها در کار و زندگی، حلقه‌ای بی‌پایان است که نتیجه‌ای جز هدر رفتن عمر و آینده کشور ندارد. رابطه دانشگاه با صنعت بسیار کم‌رنگ است و این دو، گویی در دو جهان مجزا قرار دارند. غول کنکور نیز مانع بزرگ بر سر راه دانش‌آموزان است که مسیر رشد و پیشرفت آنان را مسدود می‌کند.

وضعیت ضعیف دروس عربی و انگلیسی در مدارس، نشان‌دهنده نبود آموزش اصولی، استاندارد و برابر با معیارهای بین‌المللی است. همچنین، وجود مدارس غیرانتفاعی، مدارس خصوصی و غیردولتی، مدارس تیزهوشان و نمونه‌دولتی، در مقابل مدارس دولتی و مناطق محروم، نشان می‌دهد که عدالت آموزشی در کشور برهم خورده است.

نبود بازار کار و اشتغال برای ده‌ها هزار فارغ‌التحصیل دانشگاه‌های دولتی و آزاد، پیام نور، علمی‌کاربردی و دانشگاه‌های غیردولتی، بر ضرورت و فوریت انقلاب آموزش تأکید می‌کند. باید رویه‌های کهنه آموزش و پرورش و دانشگاه‌ها را برهم زد و تصمیماتی منطقی و متناسب با شرایط حال و آینده کشور اتخاذ کرد.

امروزه باید راه صحیح و مدرن را شناخت و هر آنچه در آموزش، مناسب و امروزی است، برای توسعه و تربیت نسل آینده کشور به کار گرفت. توسعه و ترویج علم و فرهنگ در گرو آموزش و پرورش قوی است؛ اما نه با معلمان خسته و بی‌انگیزه و نه با دانش‌آموزانی که از وضعیت مدارس ناراضی‌اند و بیشتر شبیه زندان به نظر می‌رسند، نه با کتاب‌های قدیمی و روش‌های منسوخ تدریس.

باید ساختار آموزش حاضر را برهم زد، و اصلاحات بنیادی در آن ایجاد کرد. بسامان‌کردن دوره‌های کنکور و موسسات دکوراتیو و تقویتی، که از دکان‌های پول‌سازی برای عده‌ای محدود شده‌اند، ضروری است. آموزش و پرورش بی‌هدف و دانشگاه‌های خارج از مسیر صحیح، باید به جایگاه اصلی خود برگردانده شوند، و مدیران کم‌تخصص و غیرعلمی کنار گذاشته شوند و انسان‌های خبره و باتجربه، با دیدگاه‌های آموزشی و علمی واقعی، مدیریت امور آموزش و پرورش و دانشگاه‌ها را بر عهده گیرند.

انقلاب آموزشی، باید به معنای واقعی در همه ارکان کشور رخ دهد؛ اصلاحاتی اساسی و نوین، همراه با تدوین و تصویب قوانین علمی و منطقی، تا آینده فرزندانمان را بر مبنای علم و آگاهی بسازیم.

پایان پیام