لزوم بازنگری در متون درسی مدارس و دانشگاهها، به گزارش سيد محی الدین حسینی ارسنجانی خبرنگار فارس اگاه، روز و روزگاری در ایران و کشورهای دنیا محتواهای کتب درسی به علم و دانش و تجارب بشر می افزود و به نوعی متون کتب درسی از مدارس گرفته تا دانشگاهها مفیدتر و پرمحتواتر و به عبارت دیگر پر کاربردتر بودند تا کتب درسی امروز که برابر با ذائقه و سلایق عده ای خاص قرار گرفته شده در هرمهای قدرت و سیاست و تصمیم سازی به نگارش در آمده اند. لازم است به دلیل تغییر سبک زندگیها و تغییر افکار و منش و دیدگاههای مردم در کتب و متون درسی مقاطع مختلف تحصیلی تغییرات اساسی هم در حجم و هم در تعداد کتابها و محتوای آنها پیش آید تا فراگیران و محصلان اعم از دانش‌آموزان و دانشجویان با میل و رغبت و با عشق و علاقه به مطالعه آنها بپردازند و فردا روزی هم اطلاعات مندرج در این کتابها در جایی و یا در موقعیتی از کار و زندگی به دردشان بخورد. چرا وقتی دهها سال مطالبه جدی مطالبه‌گران اجتماعی و علمی کشور خصوصا دبیران و آموزگاران و استادان دانشگاه ها بر بازنگری کتابهای درسی است، دولت و برنامه‌ریزان نظام آموزشی کشور به این خواسته وقعی ننهاده و از این خواست و از این مطالبه عمومی طفره رفته و بهایی به این نیاز فوری مردم نمی‌دهند؟ آیا این حجم سنگین کتابهای درسی فاقد محتوا از سوی افراد یاگروههایی خاص در داخل و خارج از کشور به ما و نظام آموزشیمان تحمیل گردیده یا دیکته شده که تغییراتش را مسئولان آموزش و پرورش و دانشگاهها برنمی‌تابند؟ پرسش دیگر اینکه وقتی برخی کتابها و دانستن اطلاعات آنها هیچ فایده یا تاثیری در آینده شغلی دانشجویان و دانش‌آموز ان ندارند چرا اصرار بر چاپ مجدد و سالانه آنها و توزیع و تدریس آن کتابها در مدارس و دانشگاهها داریم؟ کتابهای درسی را باید وقتی می‌خوانیم امید به زندگی و رشد و تعالی کشور در آنها فریاد زده شود و با علم و دانش روز همراه و با اطلاعات ارزشمندشان راهکارهای توسعه ملی و نجات کشور از این همه عقب‌ماندگیها و مشکلات مصیبت بار را از لابلای آن متون بتوان استخراج کرد. بسیاری از متون درسی ما بی‌فایده و غیر واقعی‌اند و تنها به دلیل خواست برخی غیر دوستان ما در داخل و خارج از کشور به نگارش در آمده و ذهن و ضمیر و وقت با ارزش دانشجو و دانش آموز ما را تلف کرده و آینده کاری و مسیر زندگانی آنها را تباه می‌سازند. از این جهت به نظر می‌رسد انقلاب فرهنگی و رفرم  آموزشی در سطح مراکز علمی و دانشگاهی و آموزش و پرورش ایرانی باید اتفاق بیفتد که متون درسی از بیخ و بن تغییرات کلی و اساسی یابند تا از طریق آنها کشور در مسیر رشد و تعالی قرار گیرد. با این وضع موجود و یک سری مطالب ادبی و تاریخی که با تاریخ و فرهنگ و پیشینه کشور بزرگ و متمدن ایران هیچ سنخیت و همخوانی ندارد به خورد اهل تحصیل داده شده و در نهایت پس از دریافت دیپلم و یا اخذ لیسانس راهی برای این همه خواندن و حفظ کردن معلومات بی اثر و محفوظات فاقد کارایی نمی یابند و سرخورده و نا امید می‌شوند. تهیه و تدوین و تالیف کتب درسی در تمام مقاطع تحصیلی باید توسط دانشمندان و نخبگان دلسوز و واقعی کشور انجام گردد و از اینکه کتابهای فرزندان ما از محتواهای واقعی و سالم مسائل تاریخ و فرهنگ و هویت کهن ایرانی تهی باشد پرهیز گردد. دانش‌آموز و دانشجوی معاصر ما در هر موقعیت تحصیلی و با هر میزان سواد و معلوماتش باید اطلاعات با ارزشی از گذشته واقعی ایران و حوادث و پیشامدهای تاریخ معاصر کشورش داشته باشد یا در همان آغازین روز های فارغ التحصیلی در هر یک از مقاطع تحصیلی با حداقل یک یا دو نوع حرفه و فن مورد علاقه خود آشنایی نسبی پیدا کرده باشد که وقتی پا به جامعه می‌گذارد بداند راه برای رشد و ترقی وی در رشته مورد علاقه‌اش باز و هموار است. امروزه مدارس ما به وفور مدارک دیپلم صادر و دیپلمه های کم سواد و کم دانش را  تحویل  جامعه می‌دهند همچنانکه دانشگاههایمان مدارک لیسانس و فوق لیسانس و دکترای رشته‌های مختلف و بعضا فاقد کاربردهای لازم را صادر می‌نمایند و بیشتر آنان بیکارند و سر در گریبان چه کنم هایشان هستند. این رویه موجود فقط و فقط به دلیل عقب مانده نگه داشتن نظام آموزشی ما از نظام آموزشی بسیاری از کشورهای دنیا است و بس. تاکید بی جهت بر یک سری تعصبات و تصمیمات اقلیتی که نمی‌خواهند اکثریت ملت روی خوش زندگی دارای پیشرفتهای گوناگون را ببینند باعث اشکالات و نقایص فراوان موجود در نظام آموزشی ما شده است. از این جهت نباید این مهم یعنی تغییر و تحولات اساسی و بنیادین در کتب درسی فراموش شود که اگر وضع چنین باشد و این رویه ادامه یابد باید شاهد ضعف و نقصان و فروماندگیهای بیشترمان در همه امور کشور باشیم و آنجاست که دیگر سند تحول بنیادین و از این دست اسناد بالادستی که فقط نوشته شده‌اند و بی کاربرد و فاقد روح لازمند هم به کارمان نمی‌آیند.