لزوم توجه دولت به اقتصادهای خرد و مشاغل خانگی، به گزارش سيد محی الدین حسینی ارسنجانی خبرنگار فارس اگاه، دولت برای پیشبرد اهداف اقتصادی و رشد و توسعه شهری و روستایی ناگزیر است از بخش خصوصی و بویژه از فعالان اقتصادی حمایت کند و مشوق های لازم جهت پرداختن مردم به تولید و رونق کسب و کارهایشان را در نظر داشته باشد. توجه دولت به کارگاه های تولید قطعات سبک و کوچک همچون مشاغل خانگی و کارگاههای تولید صنایع دستی و به طور کلی کارگاههای زود بازده که سرمایه کمتری می‌خواهد می‌تواند نسخه شفابخش و نجات دهنده اقتصاد ملی باشد. در بسیاری از شهرهای ثبت ملی و یا ثبت جهانی شده ایران در حوزه صنایع دستی به هر دلیلی میتوان در راستای ثبت آن شهر و منطقه به کار آفرینی در همان موضوعات ثبت شده یا توجه شده پرداخت و اقتصادهای بومی و محلی را یک به یک شناسایی کرده و رونق داد. تقویت کسب و کارهای اینترنتی و کارگاههای تولید شوریجات و ترشیجات و عرقیات و بسته بندی انواع میوه، سبزی و یا پرورش پرندگان، تجهیز کارگاههای خیاطی و جوراب‌بافی و پرورش قارچ و ایجاد گلخانه‌هایی با متراژ کم و کارگاه‌های تولید لبنیات محلی و تولید انواع فرش‌های دست بافت عشایری و روستایی که بانوان و جوانان جویای کار را بتواند حمایت و مشغول به کار کند از جمله راههای کمک به اقتصادهای خرد و مشاغل خانگی تعریف شده از سوی ارگانهای مختلف دولتی است. هم دولت و هم مجلس باید روح و جانی تازه به کالبد اقتصاد مرده و نیمه جان کشور بدهند و مانع از دلسردی و خمودی و وادادگی کسانی شوند که دوست دارند خرجشان با دخلشان بخواند.متاسفانه اقتصاد ملی رهاست و مشاغل خرد و خانگی در این اقتصاد بیمار و ضعیف دیده نشده و موردتوجه مسئولان قرار نمیگیرند.ایجاد شهرک های صنعتی خاص مشاغلی که کمتر به آب و برق نیاز دارند اما عده ای از جوانان دانش آموخته و بیکار جامعه میتوانند به انجام امور خدماتی و بسته بندی و تولید کالاهایی مفید و مورد نیاز مردم در آنها بپردازند اقدامی عملیاتی برای رهایی طبقه ضعیف و متوسط جامعه از در به دری و فقر و بیچارگیهای ممتدشان است. متاسفانه خیل عظیم هنرمندان ما بویژه کسانی که با هنر دست و فکر خلاقشان میتوانند به تولید انواع کالاهای ساده و مختلف مثل طبخ و تهیه انواع غذاها و خوراکیها یا بافت انواع لباس و اقلام تزیینی برای مصرف و استفاده در خانه ها و خودروها و ادارات و محل کسب و… اقدام  کنند و یا با انواع و اقسام کالاهای یک بار مصرف و بازیافتی و هنرهای تجسمی به خلق آثار نوین در عرصه های مختلف هنری و غیر هنری بپردازند از سوی برنامه ریزان اقتصادی کشور دیده نشده و مورد حمایت قرار نمیگیرند.چرا میلیونها نفر از دانش آموختگان دانشگاهها و مراکز آموزش عالی و هنرمندان دوره دیده یادارندگان مدارک کار و حرفه از مراکز فنی و حرفه ای نتوانند پول تو جیبی خود را تامین و یا به کاری مشغول شوند که به قول خود سربار خانواده نباشند یا کمک حالی برای تامین بخشی از مخارج خانه و خانواده خود باشند؟ افزون بر ۵۰۰ نوع صنعتی که با دست سر و کار داشته باشد در کشورمان وجود دارد که در حال حاضر کمتر از دویست نوع آن رونق داشته و در خانه و یا در محل کار مان دیده میشوند یا تهیه و تولید و مورد بهره برداری و مصرف قرار میگیرند.بنابراین لازم است در این زمینه برنامه ریزی و تصمیمات جدی گرفته شودتا سرمایه های انسانی و علمی کشورمان سرخورده نگردند یا آنان که از اندک بضاعت مالی برای کمک و دستگیری و تشویق جوانان جویای کار آماده همراهی و همکاری اند از دست نروند و دلسرد نگردند. میتوان با اقداماتی کم هزینه برای افراد آسیب دیده اجتماع و زندانیان نادم،بانوان خودسرپرست و بازنشستگانی که هنوز توان کار کردن دارند و هر کسی که به هر نحو به پولی نیاز داشته و میخواهد اقتصاد خانواده را تامین و به فکر معیشت و ارتزاق خود و اطرافیان خود هست با حضور در مراکز تولیدی و صنعتی که از سختی کار کمتری برخوردار و فرصت کمی از آنان می‌گیرد درآمدی متناسب با نوع کار و تولیدات مراکز شغلی اشان دریافت نمایند چرا که بسیاری از مردم‌ محتاج دریافت حداقل‌ها برای پرداخت اقساط و بدهی های ماهیانه و اجاره های بالای خانه ها یا خرج دوا و دکتر و …خود و تعمیرات لوازم خانگی و خودروی در حال استفاده هستند. امیدوارم دولت جدید به دور از هیاهو و شعار بتواند در این زمینه مردم ضعیف و طبقات پایین دست جامعه را که در شرایط گرانی‌ها، تورم و تبعیض و بی‌عدالتی در تقسیم امکانات له شده اند را برخوردار از حمایتهای شغلی و تسهیلات بانکی نموده و در راستای رونق بخشی به اقتصادهای خرد و کسب و کارهای کوچک و مشاغل خانگی گامهای اساسی بردارد. توجه دولت به اقتصاد روستایی و عشایری مرتبط با کشاورزی و دامپروری هم میتواند بخش مهمی از مشکلات این دو قشر محروم کمتر دیده شده کشور مان را مرتفع نماید