به گزارش فارس آگاه، این مترجم که پیش‌تر اثر حجیم ۱۱۸۴ صفحه‌ای از استیون کینگ با نام «زیر گنبد» را در انتشارات کتابسرای تندیس ترجمه و چاپ کرده بود، این بار به سراغ مطرح‌ترین رمان کینگ رفته است. این رمان ۱۴۰۸ صفحه‌ای در دو جلد منتشر شده است.

جوادی در این‌باره گفت: استیون کینگ بیش از ۶۵ رمان و صدها داستان کوتاه منتشر کرده که بسیاری از آن‌ها به فیلم‌ها، سریال‌ها و آثار اقتباسی تبدیل شده‌اند. آثار او طیفی وسیع از ژانرهای وحشت، مهیج، علمی-تخیلی، فانتزی و حتی درام اجتماعی را در بر می‌گیرد. سبک نوشتاری کینگ با زبان روان و قابل‌فهم، فضاسازی دقیق، شخصیت‌پردازی عمیق و خلق موقعیت‌های ترسناک در بستری آشنا و روزمره شناخته می‌شود. او توانسته است وحشت را از قلعه‌ها و سایه‌های دور به خانه‌ها و خیابان‌های معمولی بیاورد.
مترجم آثار بولانیو در ایران درباره رمان «آن» گفت: رمان «آن» که در سال ۱۹۸۶ منتشر شد، یکی از جامع‌ترین و تأثیرگذارترین آثار کینگ است. این رمان در شهری نفرین‌شده می‌گذرد که در آن، کودکان به‌شکلی مرموز ناپدید یا کشته می‌شوند. داستان بر گروهی از کودکان تمرکز دارد که خود را بازندگان می‌نامند و با موجودی شیطانی مواجه می‌شوند که اغلب به‌شکل دلقکی به‌نام پنی‌وایز ظاهر می‌شود. رمان «آن» در سال ۱۹۸۷ نامزد دریافت جایزه فانتزی جهانی برای بهترین رمان شد. در همان سال، این رمان برنده جایزه فانتزی بریتانیا – جایزه آگوست دِرلت برای بهترین رمان شد. همچنین در فهرست بلند جایزه لوکاس برای بهترین رمان وحشت نیز قرار گرفت. جایگاه این رمان در ادبیات ژانری چنان تثبیت شده که امروز از آن به‌عنوان اثری کلاسیک در ادبیات وحشت نام برده می‌شود.
جوادی همچنین در ادامه از ترجمه و انتشار مجموعه داستان و داستان کوتاه با عنوان‌های «قتل» نوشته جان استاین‌بک و «تئاتر اکلاهما» از فرانتس کافکا خبر داد.
او در این‌باره گفت: این ترجمه‌ها با همکاری انتشارات دیارنامگ در راستای پروژه شاهکارهای کوچک از نویسندگان بزرگ جهان در این انتشارات است. مجموعه داستان «قتل» شامل چهار داستان کوتاه برگرفته از مجموعه داستان «دره دراز» است؛ آثاری که هرکدام بخشی از دغدغه‌های روایی و انسانی استاین‌بک را در دوره میانی فعالیت او بازتاب می‌دهند. همچنین «تئاتر اکلاهما» برگرفته از فصل پایانی رمان ناتمام «آمریکا»ی کافکا است و در نسخه‌ فرانسوی به‌صورت مستقل منتشر شده است. این متن کوتاه از نظر منتقدان نمونه‌ای روشن از طنز تلخ، نقد مدرنیته، و جهان استعاری کافکا است؛ جایی که امید و پوچی، آزادی و نظمی غریب، در کنار هم قرار می‌گیرند و فضایی فراموش‌نشدنی می‌سازند.