مجللی: انتظار بیشتری از تیم ملی قایقرانی داشتیم/ تبعیض میان رشته‌ها انگیزه را می‌کُشد، تهران- فارس آگاه – مربی تیم ملی قایقرانی، گفت: هرچند اعضای تیم بانوان ما تمام تلاش خود را در بازی‌های آسیایی هانگژو به کار گرفتند، اما در مجموع انتظاری بیشتری از تیم داشتیم.

مهسا مجللی در گفت‌وگو با فارس آگاه ، درباره عملکرد تیم ملی قایقرانی در بازی‌های آسیایی هانگژو، اظهار داشت: هشت ورزشکار را به بازی‌ها اعزام کردیم که ۵ پاروزن در بخش کایاک و ۳ پاروزن در بخش کانو به مصاف رقیبان رفتند، اما تنها به یک مدال برنز رسیدیم. خیلی از عوامل دست به دست هم می‌دهد تا اتفاقات خوبی رقم بخورد و ورزشکار به مدال برسد. علیرضا سهرابیان رئیس فدراسیون قایقرانی همه تلاش خود را به کار بست تا این تیم نتیجه خوبی بگیرد. هرچند که قایقرانی همواره رشته خوب و مدال‌آوری بوده، اما در مجموع انتظار داشتم عملکرد بهتری داشته باشیم که این اتفاق رخ نداد.

وی افزود: یکسال و هشت ماه با پدرو سنا سرمربی برزیلی تمرینات خیلی سختی پشت سر گذاشتیم. بعد از مسابقات قهرمانی جهان آلمان، هدیه کاظمی وقتی به ایران بازگشت بیمار شد و شرایط جسمانی خوبی نداشت. وی در جاکارتا نقره گرفته بود و این بار با توجه به شرایط جسمانی که داشت به برنز رسید. با این حجم از تمرینات و اردوهای پیاپی و تلاش سهرابیان برای برگزاری این اردوها با وجود هزینه‌های بالا، انتظار بیشتری برای موفقیت داشتیم. پدرو سنا نتوانست تیم را درست مدیریت کند. البته همواره گفته‌ام که سنا به نسبت مربیان دیگر، دلسوزتر است.

مربی تیم ملی قایقرانی ادامه داد: با سرمربیان خارجی دیگر کار کردم و پدرو دلسوز است، اما دلسوز بودن کفایت نمی‌کند. به عنوان یک سرمربی برای اینکه تلاش کند تا مشکل تجهیزات را برطرف کند، یک داستان است و بحث تمرینی و مدیریت تیم داستان دیگری است. وی در بحث فنی و تکنیکال هر روز به پاروزنان تکنیک آموزش می‌داد. تکنیک یک بخش از تمرین است و هرچقدر هم تکنیک شما خوب باشد در بحث تمرینی اگر بدن ورزشکار به آمادگی لازم نرسد، نتیجه لازم به دست نمی‌آید.

وی ادامه داد: یکسال و هشت ماه تمرین کردیم و انتظارم این بود تا نتیجه بهتری بگیریم. نباید همه تقصیرها را گردن پدرو سنا انداخت، هرچند تمام تمرینات زیر نظر وی بود. باید بررسی کنیم نقاط ضعف و قوت ما کجاست و باید همه دست به دست هم بدهیم تا مشکل را برطرف کنیم. سهرابیان تلاش کرد تا با آوردن سرمربی برزیلی عمکلرد تیم‌های ملی در مجموع بهتر شود، اما این اتفاق نیفتاد.

مجللی درباره رقابت‌های انتخابی المپیک، یادآور شد: از الان تا انتخابی المپیک یعنی اردیبهشت ماه در ژاپن، تقریبا ۶ ماهی زمان داریم. کسب سهمیه در قایقرانی راحت نیست. در ادوار گذشته تنها کسانی که سهمیه گرفتند، عادل مجللی برادرم، علی آقا میرزایی و آرزو حکیمی در آب های آرام در المپیک لندن بودند. سهمیه گرفتن کار زیادی را می‌طلبد و باید وزارت ورزش و جوانان، فدراسیون، خود ورزشکار و مربی دست به دست هم بدهند تا نتیجه خوبی بگیرد. کار نشد ندارد، اما یک برنامه‌ریزی قوی می‌طلبد.

وی با اشاره به اینکه آب دریاچه و پیست تمرینی هم صدرصد در عملکرد پاروزنان تاثیر دارد، عنوان کرد: مهم‌ترین عامل، آمادگی ورزشکار است. ورزشکاران ما اکنون در تامین مکمل‌ها مشکل دارند. چون حقوق ها کفاف نمی‌دهد که یک ورزشکار حرفه‌ای بتواند نیازهای خود را تامین کند. همه امید ورزشکار به جوایز است، اما ورزش در رشته‌ای که ۲۰ بازیکن وسط زمین می‌دوند را گروهی و قایقرانی که دو نفر با هم پارو می‌زنند را گروهی حساب می‌کنند و این بی‌انصافی است. انگیزه‌ای برای ورزشکار نمی‌ماند.

مربی تیم ملی قایقرانی تاکید کرد: ورزشکاران ما سال‌ها کار کردند و بیمه و خیلی چیزها را ندارند و این تفاوت‌ها بسیار فاحش است. یک تیمی می‌بازد و برمی‌گردد و همه برایش دست می‌زنند و به پیشوازش می‌روند و یک تیمی مثل قایقرانی با مدال برمی‌گردد، اما اتفاقی برایش رخ نمی‌دهد. چرا اختلاف و تبعیض یک ورزشکار با ورزشکار دیگر باید زیاد باشد. این موضوع انگیزه را می‌کشد. تمرینات قایقرانی در سرما و گرما در فضای باز انجام می‌شود و وقتی با این همه سختی به مدال می‌رسیم، ماحصل آن ۱۰۰ میلیون تومان یا نهایت ۲۰۰ میلیون تومان می‌شود.

وی گفت: این مقدار پول کجای زندگی یک ورزشکار را می‌گیرد؟ یک ورزشکار مجوز خودروی میلیاردی می‌گیرد و جوایز ورزشکاران ما نهایت به ۲۰۰ میلیون تومان می‌رسد. باید این جوایز سرشکن شود و تبعیض‌ها از بین برود. ۱۱ سال از عمرم را در تیم ملی گذراندم و اگر از تیم بیرون بیایم جه آینده‌ای دارم. تنها شغلم ورزش بود و بیمه‌ای نداشتم و سرکار هم نمی‌توانم بروم زیرا بحث استخدام برای مربیان وجود ندارد و برای ورزشکاران وجود دارد. با یک مدرک فوق لیسانس به عنوان مربی تیم ملی هیچ تدبیری نه تنها برای من بلکه برای تمامی مربیان نشده است. زمانی که در اردوی تیم ملی بودم پدرم درگذشت و به سختی از اردو به مراسم پدرم رسیدم. گلایه زیاد است اما امیدوارم این تبعیض‌ها از بین برود.