مسئولان به پیامدهای منفی اظهاراتشان بیاندیشند، به گزارش سيد محی الدین حسینی ارسنجانی خبرنگار فارس اگاه، صفحات اول روزنامه‌های سالهای گذشته تا به امروز و سرتیتر اخبار خبرگزاریها و سایتهای خبری ادارات و سازمانها و دفاتر نمایندگان مجالس ادوار مختلف و مدیران ارشد کشوری از دهها سال پیش تا همین لحظه پر است از انواع سخنان رنگارنگ و قول و وعده دادنها و اظهاراتی که بیشتر آنها محقق نگردیده و قطعا بنا به دلایل و محدودیتهای مختلف کشور ابدا محقق نمیگردد. متاسفانه رسانه ها هم بدون آنکه برگشتی به عقب داشته و قولها و وعده و وعیدهای داده شده مسئولان و اظهارات به آنها عمل نشده از سوی مدیران ملی و محلی در هر جایگاه و لباس را نقد و بررسی کنند یا مورد مطالبه و پرسش قرار دهند باز شاهد درج قولها و وعده و وعیدهای جدید این مدیران در تیترها و صفحات رسانه‌هایشان هستیم بی‌آنکه آب از آب هم تکان بخورد!

مدیران در هر سطح و مرتبه مدیریتی مرتب قول میدهند که به زودی چنین میشود و چنان خواهد شد و انجام می‌شود و انجام خواهیم داد و رسانه ها هم به سرعت این قول و وعده ها را مخابره، یا چاپ و انعکاس داده و خواهند داد. آیا نباید نهادی ناظر بر این همه قول و قرارها و وعده و وعیدهای انجام نشده مدیرانی که به عهد خود عمل نکرده و نمیکنند نظارت داشته باشد و این همه امیدبخشی‌های کاذب برخی مدیرنماها در حل و فصل حداقل مشکلات کشور را از آنان مطالبه کرده یا آنان را بازخواست نماید؟ قبول داریم که عمل به برخی از این حرفها و اجرایی شدن برخی قول دادن‌ها از سوی مسئولان ممکن نبوده و نخواهد بود اما پیامدهای منفی چنین قول و وعده‌هاست که مشکلات فراوان اجتماعی را برای کشور مان به بار آورده و زحمت مجموعه های اداری و غیر اداری را دو چندان می‌کند. بزرگترین آفت و بلای دامنگیر بیشتر رسانه های ما که امکان مطالبه گری و پرسشگری را از آنان گرفته همانا خودسانسوری و نوعی خود تحریمی همراه با محافظه کاری و برخی ملاحظات بی معناست است که آنان را از رسالت و وظیفه اصلی خود دور کرده و فرصت نقادی و انتقادات سازنده از مسئولان و کارگزاران کشور به قصد اصلاح امور کشور و جامعه را از خودشان گرفته اند. رواست تا مدیر انی را که وعده‌هایشان صادق و به هر آنچه گفته و ادعا داشته اما عمل کرده و اعتماد عمومی را کسب کرده‌اند ارتقا داده و تشویقشان کرد و در عوض مدیرانی را که فقط آمدند و رفتند و به قول و وعده های خود عمل نکرده و ناتوان از انجام وظایف خود بوده‌اند را دیگر در سمتها و مدیریتهای مهم و حساس نگمارند تا حساب کار دستشان آید. هیچ مدیری حق ندارد از جانب خود قولی دهد که انجامش در توانش نباشد یا سرمایه های ملی را با قول و وعده دادنهایش بر باد دهد. مدیرانی که نسنجیده و ندانسته و صرفا برای آرامش موقت افراد منتقد یا معترضان به خود و وضع موجود قولی میدهند و امیدی ایجاد میکنند اما به قول داده شده‌اشان در انظار عمومی هرگز عمل نمیکنند هیچگاه موفق نبوده و قطعا در پیشگاه مردم خود نیز سرافکنده و خجل خواهند بود. بنابر این عمل به وعده ها یا فراموش کردن وعده های مدیران دولت و نمایندگان مجلس و بررسی نتایج و پیامدهای مثبت و منفی قول و وعده دادن‌های مدیران ملی و وکلای خانه ملت میتواند آثار مثبت و منفی خود را به دنبال داشته و کشور را به سمت و سوی متفاوتی هدایت کند.

لازم است همه مدیران ارشد و شاغل در پستهای حساس دولتی و غیردولتی با بهره‌مندی از مشاورانی امین و صادق و مطلع و کاربلد این موارد را مستمرا به مدیران خود یاد آوری و گوشزد نمایند تا اعتماد عمومی بیش از پیش تقویت شده و مسیر خدمت برای مدیران لایق  بهتر از گذشته فراهم شده و تسهیل گردد.