به گزارش فارس آگاه ، «وینسنت ون‌گوگ» ـ نقاش نامدار هلندی ـ اکنون به‌ عنوان یکی از تأثیرگذارترین نقاشان پست امپرسیونیسم شناخته می‌شود. او در ۳۰ مارس ۱۸۵۳ در ایالت برابانت هلند نزدیک مرز بلژیک به دنیا آمد. برخی از مشهورترین کارهای او در سه سال پایانی عمرش خلق شدند.

با اینکه او گاهی در دوران کودکی طراحی می‌کرد، اما استعداد هنری او تا حد زیادی تا سن ۲۷ سالگی کشف‌نشده باقی مانده بود.

امروزه این هنرمند هلندی را برای سبک منحصربفردی می‌شناسیم که در خلق تابلوهای نقاشی خیره‌کننده‌اش به کار می‌برد. حالا تشخیص منظره‌های چشم‌نواز، پرتره‌های تاثیرگذار و طبیعت‌های بی‌جان سرزنده‌ای که با استفاده از رنگ‌های ضخیم، ضربات قلم‌مو سریع و ترکیب رنگ با نشاط او خلق شده‌اند، کار دشواری نیست. البته آثار هنری «ون‌گوگ» از همان ابتدا این ویژگی‌های مشخص را شامل نمی‌شدند و سبک ویژه او به مرور زمان و در طول مراحلی متفاوت زندگی کوتاه او شکل گرفت.

در ادامه با برخی از نقاشی‌های کمتردیده‌شده این هنرمند آشنا می‌شوید:

«دختری در جنگل»

در تابستان سال ۱۸۸۲ میلادی، «ون‌گوگ» برای نخستین‌بار توانسته بود برای خودش رنگ روغن بخرد. این یکی از نخستین‌ نقاشی‌هایی است که با استفاده از این رنگ‌ها خلق کرد.

جالب اینجاست که نقاشی‌های ون‌گوگ اغلب بر روی زانوهای او کشیده می‌شدند، که از زاویه دید پایین آشکار است. همچنین، تحقیقات نشان داده است که تکه‌های برگ بلوط از کف جنگل در رنگ‌های این نقاشی گیر کرده است.

«سالن رقص در آرل»

این نقاشی ون گوگ یک شب در سالن رقص «Folies-Arlésiennes» در آرل را نشان می‌دهد. «ون‌گوگ» در اواسط دسامبر، زمانی که فعالیت هنری با «پل گوگن» را از سر گرفته بود، این نقاشی را خلق کرد. تأثیر «گوگن» در این نقاشی واضح است، زیرا «ون‌گوگ» با دقت اصولی را که دوستش غالباً در نقاشی کردن استفاده می‌کرد،  در این نقاشی به کار برده است. همچنین تاثیر هنر ژاپنی نیز در این نقاشی مشهود است.

«برخاستن ایلعازر»‌(با الهام از رامبرانت)

«ون‌گوگ» در حالی که در آسایشگاه سن پل در سَن-رِمی-دو-پروانس استراحت می‌کرد، بیش از ۳۰ نسخه از آثار برخی از هنرمندان مورد علاقه خود را خلق کرد. همانطور که می‌بینید، او نقاشی سایر هنرمندان را عینا تکرار نکرد، بلکه موضوع و ترکیب را به زبان خودش به تصویر کشید.

«ون‌گوگ» در «برخاستن ایلعازر»(با الهام از رامبرانت) بیشتر بر ایلعازر و خواهرانش تمرکز دارد.

«جمجمه یک اسکلت با سیگار روشن»‌

«ون‌گوگ» زمانی که در آکادمی هنر در «آنتورپ» بود، این نقاشی نسبتاً ترسناک را خلق کرد. این احتمالاً به عنوان یک اظهارنظر طنزآمیز در مورد شیوه‌های محافظه‌کارانه آکادمیک نقاشی شده است؛‌ چراکه بر اساس روال آکادمیک قبل از نقاشی کردن مدل‌های زنده انسانی، باید برای افزایش درک آناتومی انسان اسکلت‌ها را نقاشی می‌کردند و «ون‌گوگ» تا حد مرگ از آن خسته شده بود. همچنین این نقاشی در زمانی که خود «ون‌گوگ» از نظر سلامت در وضعیت نامناسبی قرار داشت به عنوان «ممنتو موری» در نظر گرفته می‌شود.