پدیده سوء میکروفن بدستان عقده‌گشا، به گزارش سید محی‌الدین حسینی ارسنجانی خبرنگار فارس اگاه، برخی نیاز فوری و شدید میکروفن به دستی دارند و می‌خواهند گوش‌های مفت و مجانی به دست آورده و مدام در جلسات و محافل و نشست‌ها و جمعیّت‌ها به کار گیرند و حرف‌های صد من یک غاز بزنند و از هر آنچه را که سال‌ها تاب آن را آورده و تحمل کرده و نتوانسته‌اند بگویند با بلندگو و میز و تریبون و میکروفنی که به هر دلیل و به هر بهانه‌ای به دست آورده و در دست گرفته برای مردم بگویند و عقده‌گشایی از همه چیز و همه کس کنند. چنین افرادی بیشتر دغدغه ارضای روح و روان و تأمین منافع مالی و مادی خود را دارند تا دغدغه مردم و عموم جامعه را به این نحو که دوست دارند مرتب و نق بزنند و عیب و ایراد بگیرند بی‌آنکه راهکار و پیشنهادی عملی و شدنی درباره مسائلی که مطرح کرده‌اند ارائه دهند.

این‌چنین افراد اگر مسئولیت‌های درست و درمانی نداشته باشند چندان توقع و عیبی بر آنها وارد نیست اما اگر این افراد همیشه ناراضی به اعتبار مقام و موقعیت اجتماعی‌شان در مسندی باشند و اهل منبر و خطابه یا تریبون و میکروفن و رسانه‌ای داشته باشند که بدون علم و آگاهی و بدون درک شرایط موجود جامعه حرف و سخنی بزنند که صبر و آستانه تحمل مردم را به سر آورد یا با معیارهای عقل و منطق بشری نخواند معلوم است که ضرر و زیان جبران‌ناپذیری را به مردم و جامعه وارد می‌سازند.  البته که باید چشم و گوش یاری جامعه که همان اندیشمندان، منتقدان و مصلحان اجتماعی‌اند با چنین افرادی، تند و به‌جا و به‌موقع برخورد کنند تا مبادا به روح و روان جامعه و سلامت فکر و اندیشه مردم بیش از این خدشه وارد شود و آحاد و اقشار مختلف یک کشور را دچار نومیدی و یأس نگردانند. رفتار و عملکرد آنان مصداق بارز سخنان و تعبیراتی مثل «به عقل جن هم نمی‌رسد» و یا «از قوطی کدام عطاری در آورده است» را تداعی می‌کند که نه تنها سود و منفعتی برای مردم و کشور ندارد بلکه ممکن است موجبات ناامنی و تشدید اختلافات قومیتی و بروز مشکلات امنیتی را برای مردم فراهم کند.

علاوه بر این نوکیسه‌های جا نگرفته عرصه سیاست و اجتماع باید به ندید بدیدها و بی‌سوادهای عرصه فرهنگ و ایدئولوژی نیز اشاره کرد که چرا برخی از همین‌ها در مجالس و محافل فرهنگی و ادبی و تجلیل و تقدیرها و رونمایی از کتاب یا محصولات فرهنگی تا میکروفن به دست می‌شوند باید از زمین و زمان شکوه کنند و عیب و ایراد بگیرند و لب به عقده‌گشایی بگشایند و همه را مقصر وضع موجود بدانند و از موضوع جلسه سخن نگویند در حالی که خودشان دچار حواشی و مشکلات عدیده‌اند و با این روش‌های عوام‌فریبانه در صدد فرافکنی و دور کردن ذهن مردم از واقعیات موجودند.

لازم است تا نهادها و دستگاه‌های دولتی و غیردولتی راه نفوذ این‌گونه افراد را در محافل و مجالس دولتی و غیر دولتی ببندند و مانع از ایجاد جوی از تنش و اختلافات و دودستگی‌ها و رواج شایعات و دروغ‌پراکنی در جامعه گردند. ذهن بیمار و نیات پلید افراد عقده‌گشای صاحب بلندگوها و میکروفن‌های مفت و مجانی جز ایجاد دردسر برای میزبانان محافل و مخاطبان جلسات مختلف و ایجاد اختلافات اجتماعی و مشکلات حقوقی برای شخصیت‌های حقیقی و حقوقی جامعه سود و منفعت دیگری ندارد؛ لذا مسئولان امور و ناظران دستگاه‌های دولتی باید خواست که به این مسأله که بسیار مهم و لازم است دقت و توجه بیشتری داشته باشند و تا می‌توانند امکان رسیدن چنین افراد به مراتب بالای شغلی و مدیریتی فراهم نگردد و به تریبون‌ها و بلندگوها و میکروفن‌های ضد مردمی نرسند. آنها و کلامشان را باید در تمام مجالس و محافل دور و دورتر کنند تا سخنانی از جنس تنش و التهاب و نومیدی نگویند، شاید جامعه به آرامش نسبی برسد.