پیامدهای سوء عدم پیوند دانشگاه با صنعت و بالعکس، به گزارش سيد محی الدین حسینی ارسنجانی خبرنگار فارس اگاه، عدم ارتباط متقابل صنعت با دانشگاه و دانشگاه با صنعت باعث شده تا رکود عجیب حاکم بر هر دو را شاهد باشیم بویژه در بخش صنعت که بدون ارتباط با دانشگاهها هرگز به رشد و تعالی لازم نخواهد رسید.

در پژوهشهای علمی که درباره ارتباط میان صنعت و دانشگاه انجام شده است دلایل متعددی برای عدم شکل گیری این ارتباط ارائه شده که می‌توان به مواردی چون تفاوتهای فرهنگی دانشگاه و صنعت، نبود انگیزه در دانشگاه برای ارتباط با صنعت و متقابلا نبود انگیزه در صنعت برای ارتباط با دانشگاه، انعطاف‌ ناپذیری ساختارها و فرآیندها، ناتوانی در شبکه‌ سازی، عدم آگاهی از چگونگی برقراری ارتباط با صنعت و نیز نبود اطلاعات و تجربه کافی در این زمینه اشاره کرد. البته عدم ضمانت اجرایی قوانین مصوب بین دانشگاه و صنعت و نبود تفاهم نامه های مهم و بزرگ برای همکاری بین این دو و از همه مهمتر ناتوانی مدیران اجرایی و خصوصا مدیران ارشد استانها در پیوند دادن صنعت و دانشگاه و بالعکس باعث شده این دو رکن مهم توسعه یعنی دانشگاه و صنعت روز به روز از همدیگر فاصله گرفته و دورتر شوند. تلاشهای دانشمند ان و محققان دانشگاهی زمانی شکل واقعیت به خود میگیرد که بتواند در عمل موجب ترقی و تعالی کشور و کشف و اختراع و تولید و فروش و صادرات، درآمد زایی و رفاه عمومی گردد یا نخبگان را دلخوش به ادامه حضور در کشور و کار و تلاش مضاعف کند.با اتفاقات تلخ پیش آورده شده از سوی رژیم سفاک اسراییل جنایتکار و نسل کشیهای صهیونیستهای کثیف در غزه و لبنان و سرزمینهای اشغالی به خوبی ارتباط و استفاده بین تکنولوژیهای نوین دانشگاه با بخش دفاعی صنعت این جرثومه فساد و بهره مندی آنان از تکنولوژیهای نوین و از جمله هوش مصنوعی در ساخت سلاحهای مرگبار مشخص شد. بنابراین برای بررسی دقیق‌تر ارتباط صنعت و دانشگاه نیاز است سابقه تاریخی صنعت و دانشگاه  در کشورها را مورد بررسی قرار داد. دانشگاهها در ایران ابتدا با هدف آموزش نیروی انسانی ایجاد شدند، نه برای تأمین نیازهای پژوهشی و فناوری صنعت اما با تغییر در وظایف و معرفی نسلهای دوم دانشگاهها در دنیا،در کشور دانشگاهها در کنار آموزش به انجام پژوهش روی آوردند. نسل دوم دانشگاهها همراه با پژوهش دانش فنی تولید کرده و به صنعت ارائه می‌دهند،لذا ارتباط تنگاتنگی با بخش صنعت دارند. در نسل سوم دانشگاهها شاهد هستیم که علاوه بر تأمین نیاز های فناورانه صنعت و تولیددانشگاهها به سمت کارآفرینی حرکت کرده و با ایجاد شرکتهای اقماری، خروجیهای پژوهش خود را به محصولات فناورانه تبدیل کرده و به فروش می‌رسانند. متأسفانه در ایران، دانشگاهها نتوانسته اند نسل دوم را به درستی عملیاتی کنند و به عنوان یک کنشگر فعال در تأمین دانش فنی صنعت عمل کنند. صنعت هم در ایران به صورت سنتی فناوری مورد نیاز خود را از خارج از کشور تأمین می‌کند. جالب توجه این است که قوانین موجود نیز به این وابستگی فناورانه به خارج از کشور کمک می‌کند. به طور مثال می‌توان به معافیت گمرکی ماشین آلات صنعتی اشاره کرد. یکی از بزرگترین چالشها برای ساماندهی ارتباط صنعت و نهاد دانشگاه،ایجاد نوعی هماهنگی وبرنامه ریزی مشترک کنشگران درگیر این موضوع یعنی وزارتخانه‌های علوم، صمت،همچنین معاونت علمی ریاست جمهوری و در مواردی شورای عالی انقلاب فرهنگی و سایر دستگاه های اجرایی است.این اشتباهات فاحش و رایج که مانع پیوند دهی صنعت و دانشگاه با هم و عدم برقراری ارتباط بین دانشگاه با صنعت شده پیامدهای سوء برای جامعه طالب پیشرفت به دنبال دارد و ضرر این نوع ناهماهنگیها را سرمایه گذاران بخش خصوصی در صنعت،تولید کنندگان خرد و کلان، جوانان نخبه و شرکتهای دانش بنیان میکنند.