رهبر معظم انقلاب اسلامی در این دیدار تصریح کردند: «آن چیزی که کارشناس‌های متعدّد و مورد اعتمادی در باب مسئله‌ی اقتصاد به ما میگویند این است که کلید مشکلات اقتصادی کشور در تولید است؛ طرفِ عرضه. اگر ما بتوانیم تولید را پیش ببریم، مسئله‌ی تورّم حل میشود، مسئله‌ی اشتغال حل میشود، مسئله‌ی ارزش پول ملّی حل میشود. مسئله‌ی تولید را باید جدّی گرفت. اگر چنانچه بخواهیم کشور در تولید ملّی پیشرفت بکند، کمک دولت را لازم دارد؛ بدون کمک دولت نمیشود. همین بهبود فضای کسب‌وکار و این حرفهایی که همیشه زده میشود، باید عملیّاتی بشود. چند ماه قبل بود که یک گروهی از همین کارآفرینان اقتصادی آمدند با ما ملاقات کردند و صحبتهایی کردند؛ انسان وقتی به حرفهای اینها گوش میکند، [میبیند] توانایی‌هایی که در اختیار این کارآفرینان ما هست واقعاً شگفت‌آور است.» ۱۴۰۳/۰۶/۰۶

به گزارش پایگاه خبری فارس آگاه به نقل از رسانه KHAMENEI.IR به مناسبت شعار امسال، سال «جهش تولید با مشارکت مردم» در یادداشتی به قلم محمد امینی رعیا، کارشناس اقتصادی به بررسی مسئله تولید و حل مشکلات اقتصادی کشور پرداخت که به این شرح است:

طی سالهای اخیر مسئله تولید به صورت مکرر توسط رهبر معظّم انقلاب مورد تاکید و توجه قرار گرفته است. به‌طور مثال، ایشان در دیدار با اعضای محترم هیئت دولت چهاردهم فرمودند: کلید مشکلات اقتصادی کشور در تولید است؛ طرفِ عرضه. اگر ما بتوانیم تولید را پیش ببریم، مسئله‌ی تورّم حل میشود، مسئله‌ی اشتغال حل میشود، مسئله‌ی ارزش پول ملّی حل میشود.

حال سوال آن است که تولید چگونه می تواند علاوه بر اشتغال، زمینه حل مسائلی همچون جهش نرخ ارز و تورم را فراهم آورد؟ و مهمتر آنکه رشد و رونق تولید چگونه می تواند در شرایط تحریم محقق شود و اقتصاد ایران را بزرگ و قدرتمند نماید؟ در ادامه به این دو پرسش پاسخ داده خواهد شد.

نسبت تولید با مدیریت نرخ ارز؛ مسئله تحریم

برای مشخص کردن نسبت تولید با مدیریت نرخ ارز، ابتدا لازم است در خصوص تحریم به عنوان مهمترین عاملی که در سالهای اخیر تراز پرداخت های کشور را با مشکل مواجه کرده و جهش نرخ ارز و سپس تورم را پدید آورده، نکاتی مطرح شود.

مواجهه نظام سلطه به راهبری آمریکا و همراهی کشورهای غربی با جمهوری اسلامی ایران، بیش از آنکه یک «مواجهه فنی» بر سر مسئله هسته‌ای باشد، یک «مواجهه سیاسی» بر سر موجودیت ایران است. ایران از ۳ منظر دارای قدرت ویژه ای شده بود که باعث شد نظام سلطه و تک قطب قدرت جهان در دو دهه گذشته را به این نتیجه برساند که برای از بین بردنش اقدام کند. این قدرت در ۳ کلمه ای که نام کشور را ساخته، یعنی «جمهوری اسلامی ایران» خود را نشان می دهد:

۱) ایران:

کشور ما چه از منظر دسترسی به منابع متعدد، چه از منظر جغرافیای سیاسی و نزدیکی به کشورهایی مثل چین و روسیه و چه از منظر جغرافیای اقتصادی و قرار گرفتن در نقطه ای که می تواند چهارراه جهان باشد و به خشکی و دریا ارتباط دارد و در همسایگی کشورهای مختلف است، یک قدرت ویژه محسوب می شود. این قدرت باعث شده حتی پیش از انقلاب نیز چشم طمع کشورهای مختلف به ایران باشد تا بتوانند آن را تصرف کنند. لذا این دست درازی ها، صرفا به بعد از انقلاب خلاصه نمی شود. حتی در جریان وقایع سال ۱۴۰۱ نیز مشاهده می شود که طرح دشمنان ایران برای آینده ما، تجزیه کشور است. لذا ایران به تنهایی، برای نظام سلطه خطرناک است؛ یا باید آن را مال خود کند یا از بین ببرد! ارتباطی هم به حاکمیت آن که جمهوری اسلامی است یا پهلوی و قاجار و هر شکل دیگری ندارد.

۲) اسلامیت:

بعد از انقلاب اسلامی، ایران به واسطه آرمانهای مبین دین اسلام نقش جدیدی در جهان ایفا کرد که باعث شد قدرت ما بیش از پیش افزایش یابد. نقشی که از یک طرف منجر به استقلال و اعتماد به نفس و پیشرفت های ناشی از آن در داخل کشور شد و از طرف دیگر، مرزهای ایران به دیگر کشورهای منطقه و جهان را گسترش داد و به شکل گیری حوزه های تمدنی همچون محور مقاومت انجامید. این گونه از پیشرفت با قدرت نرم و توانمندی های داخلی، نظام سلطه که خود را یگانه قطب جهان می دانست، نگران کرد و طبیعتا نتیجه این نگرانی، برنامه ریزی برای مقابله و جلوگیری از چنین پیشرفتی بود.

۳) جمهوریت:

همراهی مردم با حاکمیت ایران بعد از انقلاب، همراهی متفاوتی بود. لذا پشتوانه مردمی جمهوری اسلامی ایران که همواره یکی از برنامه های دشمن برای تضعیف بوده نیز به عنوان یکی از مظاهر قدرت، ایران را برای کشورهای سلطه گر به موجودیتی مهم و نیازمند مقابله تبدیل کرد.