به گزارش فارس آگاه به نقل از ایرنا ، محسن کاوه در حالی یازدهم آذرماه ۱۴۰۲ تا شهریور ۱۴۰۳ هدایت تیم ملی را برعهده داشت که توانست با این تیم ۴ مدال المپیک بدست آورد. تیم ملی کشتی آزاد ایران با کسب سه نشان نقره و یک برنز در آوردگاه پاریس یکی از نتایج خوب چند دوره اخیر کشورمان را کسب کرد اما با وجود این نتایج محسن کاوه پس از بازگشت از پاریس از هدایت تیم ملی کنار فت تا بار دیگر پژمان درستکار بر کرسی فنی این تیم تکیه بزند.

هر چند که بعد از المپیک گمانه‌زنی‌های زیادی در خصوص چرایی قطع همکاری کاوه با فدراسیون کشتی مطرح شد اما سرمربی پیشین تیم ملی با رد تمام شایعات از همکاری خوب خود با علیرضا دبیر سخن به میان آورد و حتی اعلام کرد علیرضا دبیر بارها گفته که محسن خط قرمز من است.

متن کامل گفت‌وگو خبرنگار ایرنا با محسن کاوه در زیر آمده است.

آقا محسن چه خبر و چه کار می‌کنید چرا این روزها به نسبت سایر بزرگان کشتی خبر کمتری از شما منتشر می‌شود؟

حالم خوب است و از کشتی دور نیستم و به عنوان مربی در باشگاه توفیق جهان‌بخت فعالیت دارم. حتی در این مدت، بعضا به شهرستان‌های مختلف نیز رفتم و از نزدیک برخی استعدادها را دیده و شناسایی کرده‌ام. من همیشه در کنار کشتی هستم و خود را بخشی از خانواده کشتی ایران می‌دانم.

اما جدایی شما از تیم ملی بعد از المپیک سوال‌برانگیز بود می‌توانم دلیلش را بپرسم؟

هیچ شبهه‌ای نداشت زیرا رفتنم از تیم ملی یک تصمیم شخصی بود و بنا به دلایلی، شرایط ادامه همکاری را مهیا ندیدم و ترجیح دادم که کناره‌گیری کنم.

برگردیم به نتایج پاریس؛ سه فینالیست و یک رده‌بندی یکی از بهترین دستاوردهای شما در دوران مربیگری بود.

اول باید بگویم در بحث نتیجه‌گیری نسبتاً خوب بودیم. در فاصله هشت ماه تا المپیک، تیمی را تحویل گرفتیم که سه سهمیه نگرفته بود و در جهانی قبل از المپیک، در ۶ وزن المپیکی فقط دو مدال کسب کرده بود. در این مدت کوتاه، ۲ سهمیه دیگر گرفتیم و در المپیک هم چهار مدال کسب کردیم. یعنی دو برابر جهانی قبل از المپیک. آیا این نتیجه، نسبت به نتیجه‌ای که در جهانی قبل از المپیک،گرفته شده بود، موفقیت‌آمیزتر نبود؟!

با وجود این نتایج خوب، سه فینال را باختید و دست آزادکاران از مدال طلا کوتاه ماند. چرا این اتفاق رخ داد؟

باید واقعیت فینال‌ها را ببینیم اگر بخواهم به جریان دیدار حسن یزدانی با رمضانوف بلغارستانی اشاره کنم او با یک دست ۵ دقیقه و نیم، کشتی سختی گرفت. همه این کشتی را دیدند که حسن حتی با درد زیاد و بیرون زدگی کتف، مبارزه خود را ادامه داد و اگر این مصدومیت نبود حتما مدال طلا می‌گرفت.

یزدانی هشت ماه با مصدومیت کتف درگیر بود و در نهایت به المپیک رسید.

بله جراحی کرد و دوره نقاهت طول کشید اما کسی به این مصدومیت که ناشی از وزن کم کردن در ۲ روز متوالی بود، اشاره نمی‌کند.

باخت زارع که ناشی از مصدومیت نبود؟

در خصوص امیرحسین زارع متاسفانه مسائلی وجود داشت که باعث باختش شد اما فعلا نمی‌خواهم به این موضوع ورود کنم. باید بگویم فینال وزن ۱۲۵ کیلوگرم بدترین روز کشتی امیرحسین بود و در سوی مقابل روز گنو پتریاشویلی بود چرا که در این دیدار داوری با او بسیار مهربان بود و با امیرحسین ما، نامهربان.

در کشتی رحمان داوری هیچ تاثیری نداشت؟

مسیر رحمان برای رسیدن به فینال المپیک بسیار سخت بود. او در ابتدا با امتیاز عالی زین رترفورد، قهرمان جهان از آمریکا را شکست داد و در مراحل بعدی با امتیاز عالی توانست اسلام دودایف قهرمان اروپا از آلبانی را شکست داد. رحمان عموزاد در ادامه توانست بر اسماعیل موسکائف قهرمان سال ۲۰۲۳ جهان را نیز شکست بدهد بی آنکه امتیازی از دست بدهد. قدرت‌نمایی رحمان در حالی بود که خیلی از کارشناسان، با توجه به کشتی‌های سال قبل این ملی‌پوش، شانسی برای مدال‌آوری او در المپیک قائل نبودند.

یعنی شما باور دارید که رحمان کاملا دگرگون شده بود؟

من یک سوال دارم آیا رحمان المپیک پاریس، همان رحمان سال قبل بود که در رقابت‌های جهانی به سختی سهمیه گرفت؟ اینها مسائلی است که کسی به آنها اشاره نمی‌کند. وی در دیدار فینال به کیوکا آزادکار ژاپنی نتیجه را در یک غفلت و اشتباه واگذار کرد. با رحمان، دفاع خاک را کار کرده بودیم اما در آن فشار و استرس بالای فینال المپیک، تمرکزش را از دست داد و در دفاع خاک، اشتباه کرد. اگر رحمان در رقابت جهانی سال قبل المپیک، به قهرمانی می‌رسید و در پاریس دوم می‌شد می‌گفتیم به نسبت گذشته اُفت داشته اما رحمان در جهانی ۲۰۲۳ بلگراد پنجم شده بود، اما در المپیک توانست به نایب قهرمانی برسد.

امیرعلی که خود را در پاریس به عنوان یک مدعی در ۹۷ کیلوگرم معرفی کرد.

در ابتدای کار کسی برای مدال المپیک امیرعلی آذرپیرا شانسی قائل نبود اما وی یک شاهکار بزرگ را انجام داد و برای نخستین بار کایل اسنایدر را دست خالی راهی آمریکا کرد. امیرعلی در مسابقات رنکینگ‌دار کرواسی هم اسنایدر را شکست داده بود اما برخی می‌گفتند اسنایدر آماده نبوده و بهانه می‌آوردند. آذرپیرا در پاریس توانست با پای مصدوم و یک کشتی متفاوت بار دیگر اسنایدر را شکست دهد. آیا اینها پیشرفت نیستند که کسی به آنها کوچک‌ترین اشاره‌ای نمی‌کند؟

با وجود نتایج خود در المپیک پاریس به نظر می‌رسد رفتار متفاوتی با شما شد.

طبیعی است که کسی به دستاوردهای من آنچنان اشاره‌ای ندارد چون هیچ وقت برای رسانه‌ها و خبرنگاران خط مشی تعیین نکرده‌ام تا برایم تبلیغ و جوسازی کنند. هیچ وقت از پیج‌ها نخواستم که مرا برجسته کنند تا دیده شوم. در این مدت حتی رسانه ملی در خصوص عملکرد تیم ملی با من گفت‌وگویی نداشت چون هیچوقت اهل درخواست و سفارش و واسطه فرستادن نبوده‌ام تا بیایند از من مصاحبه بگیرند. اگر مثل شما آمدند و مصاحبه گرفتند، با کمال احترام در خدمتشان هستیم اما اگر نیامدند، اهل پیغام و واسطه فرستادن و غیره نیستم. پشت پرده‌ای هم با پیج‌های فضای مجازی ندارم.

همه نتایج کشتی آزاد را با فرنگی در المپیک مقایسه می‌کنند آیا این مقایسه درست است؟

فرنگی‌کاران نتایج بسیار خوبی در المپیک پاریس گرفتند اما واقعیت این است که شرایط کشتی آزاد با فرنگی متفاوت است و باید کشتی آزاد را با کشتی آزاد مقایسه کنیم. در المپیک پاریس، در کشتی آزاد ما در قیاس با المپیک توکیو و جهانی ۲۰۲۳ بلگراد نتایج بسیار بهتری کسب کردیم. تعداد مدال‌های ما نیز نسبت به این ۲ تورنمنت افزایش دو برابری داشت.

این نتایج را تنها با هشت ماه تمرین کسب کردید؟

بله تاریخ ورود من به تیم ملی مشخص است. اگر زمان بیشتری در اختیار داشتیم و اتفاقات بدی مثل مصدومیت حسن یزدانی و مسائل مربوط به امیرحسین زارع پیش نمی‌آمد حتما در کیفیت مدال‌ها هم بهتر عمل می‌کردیم و از نظر مرغوبیت مدالی، شرمنده مردم نمی‌شدیم. در اینجا باید اذعان کنم ملی‌پوشان کشتی آزاد هم مثل فرنگی‌کاران، تمام تلاش خود را کردند تا بتوانند با کسب مدال طلا دل مردم را شاد کنند، اما متاسفانه نشد.

با وجود کسب نتایج درخشان در مراسم تجلیل از المپیکی‌ها نامی از کاوه نبود چرا؟

در مراسم تقدیری که فدراسیون کشتی ترتیب داده بود و رئیس مجلس شورای اسلامی هم حضور داشت، اتفاقا نفر اول از من اسم بردند و مشکلی هم وجود نداشت اما در مراسم دیدار با رئیس جمهور، مجری برنامه کوتاهی کرد و نامی از من نبرد و من در اعتراض به این موضوع به روی جایگاه نرفتم.

اما برخی همچنان اصرار دارند که محسن کاوه با علیرضا دبیر به مشکل خورد؟

رابطه من با شخص رئیس فدراسیون کشتی خوب و همچنان کم و بیش با هم در ارتباط هستیم. از زمانی که در دوره نوجوانان و جوانان به عنوان شاگرد، زیر نظرم فعالیت می‌کرد تا به امروز، او هم احترامم من را به بهترین نوع ممکن نگه داشته است. اما باید بگویم شرایط ادامه همکاری فراهم نبود و من کنار کشیدم. تا جایی که می‌دانم علیرضا دبیر هر جا صحبت از من شده، گفته خط قرمز من آقا محسن است.

تیم جوان ایران با پژمان درستکار قهرمان آسیا شد؛ عملکرد تیم را چگونه دیدید؟

تیم کشتی آزاد با ترکیبی از کشتی‌گیران جوان توانست با اقتدار قهرمان آسیا شود. عملکرد تیم ملی در اردن بسیار خوب بود و حرکت رو به جلویی را تجربه کرد. احمد جوان متفاوت‌ از گذشته ظاهر شد. مهدی یوسفی نیز روز به روز بهتر می‌شود و شیب صعودی خوبی را تجربه می‌کند. ابوالفضل رحمانی نیز کشتی‌های خوبی را از خود به نمایش گذاشت در خصوص امیرحسین فیروزپور و امیررضا معصومی هم این موفقیت برای آنان قابل پیش بینی بود.

آیا اعزام نفرات زیر ۲۳ سال به قهرمانی آسیا درست بود؟

درست است که توجه به جوانان حائز اهمیت است اما در بدنه کشتی، نفراتی در حدود سنین ۲۴ تا ۲۸ سال نیز حضور دارند که آنها را هم باید حفظ کنیم. ما برای آنان چه برنامه‌ای داریم تا برای رسیدن به تیم ملی امیدوار باشند و تمرینات خود را دنبال کنند؟ اعزام تیم زیر ۲۳ سال به رقابت‌های قهرمانی آسیا در صورتی درست است که ما برای سایر کشتی‌گیران فاصله سنی ۲۴ تا ۲۸ نیز برنامه داشته باشیم و آنان را نیز امیدوار نگه داریم تا تمرینات خود را به جدیت دنبال کنند. من به شخصه چرخه‌ای که فقط نفرات زیر ۲۳ سال را می‌بیند درست نمی‌دانم چرا که ممکن است این رویه موجب ناامیدی و دلسردی در بین برخی از مدعیان شود.

تغییر چرخه انتخابی تیم ملی را چگونه می‌بینید؟

چرخه انتخابی را خودشان نوشته‌اند و خودشان هم تا به اینجای کار، چند بار تغییرش داده‌اند. همین تغییرها یعنی خودشان هم می‌دانند چرخه خوبی نوشته نشده است. من شخصا موافق چنین چرخه‌ای نیستم. باید نگاهمان المپیکی باشد تا بتوانیم در المپیک ۲۰۲۸ به موفقیت لازم برسیم. نگاه المپیکی هم به این نیست که فقط کشتی گیران زیر ۲۳ سال را ببینیم. مهمترین ترس من از این چرخه انتخابی تیم ملی، بازگشت به نتایج گذشته است. نگرانم که خروجی فرآیند گذشته که جایگاه ششمی و نهمی دنیا بود، برای کشتی تکرار شود. امیدوارم مسؤولان و کادر فنی از ظرفیت تمام پشتوانه‌ها بیشترین بهره را در مسابقات آتی ببرند.

نظرتان در خصوص تغییر وزن کامران قاسم‌پور و حسن یزدانی چیست؟

در خصوص حسن یزدانی با توجه به مصدومیت و پیگیری روند درمان او، بهتر است یزدانی بیشتر به روند درمانی خودش بپردازد. رسانه‌ای شدن این موضوع که حسن در وزن ۹۷ کیلوگرم کشتی می‌گیرد، درست به نظر نمی‌رسد. پیشنهادم این است که او در این برهه زمانی به فکر درمان کتف آسیب دیده خود باشد. یزدانی به عنوان ستاره کشتی دنیا توانایی زیادی دارد که به طور قطع می‌تواند بعد از بهبودی، رقیبی جدی برای نفرات مطرح این وزن در جهان هم باشد و به افتخار آفرینی خود ادامه دهد.

کامران چطور؟

در خصوص کامران نیز نظرم این است اگر به دنبال رسیدن به ترکیبی از نفرات توانمند برای رقابت جهانی هستیم، بهتر است که کادر فنی به نفرات جوان از جمله ابوالفضل رحمانی یا سایر نفراتی که در جام تختی عملکرد خوبی دارند، اعتماد کنند. از سویی اصرار کادر فنی بر این است کامران در وزن ۸۶ کیلوگرم کشتی بگیرد اما آن چیزی که در مصاحبه‌های اخیر کامران دیدم او بیشتر راضی است تا در وزن ۹۲ کیلوگرم، حاضر شود. اگر نگاهمان المپیک است از الان باید به سمت المپیک حرکت کنیم، چرا که تا سه سال آینده شرایط تفاوت خواهد کرد. آیا می‌توان انتظار داشت، قاسم‌پور با توجه به وزنی که کم می‌کند و سن و سالی که دارد، امسال و سال‌های آینده ملی‌پوش وزن ۸۶ کیلوگرم باشد و در المپیک لس‌آنجلس هم در این وزن کشتی بگیرد؟

یعنی ما از اکنون نباید به فکر روزهای سخت المپیک باشیم؟

اگر به مسابقات‌آسیایی اردن نگاهی بیندازیم بسیاری از کشتی‌گیران برای المپیک آتی از الان برنامه‌ریزی کرده‌اند. به طور مثال اوچیر مغول از ۶۵ به ۷۰ کیلوگرم، عظمت دولت‌بیکوف از ۸۶ به ۹۲ کیلوگرم تغییر وزن دادند.

تانابه ژاپنی که متاسفانه عباس ابراهیم‌زاده ما را شکست داد سال گذشته در وزن ۶۱ کیلوگرم کشتی گرفته بود و مغلوب رضا اطری شده بود اما امسال به یک وزن بالاتر آمد و قهرمان آسیا هم شد. سایر مدعیان هم بودند که با نگاهی المپیکی تغییر وزن داشتند مثل ژوماشبک اولوی قرقیزستانی که او هم به وزن ۶۵ کیلوگرم صعود کرد. البته این را هم باید گفت که سایر کشورها برای آینده خود برنامه‌ریزی‌های مختلفی دارند تا بتوانند در همه ابعاد، توان ستاره خود در المپیک آتی را بیشتر کنند.

اگر نگاهمان المپیکی است، در وزن ۷۴ کیلوگرم هم‌اینک باید روی رحمان عموزادخلیلی و یا محمدرضا شاکری و سینا خلیلی سرمایه‌گذاری کرد اما می‌بینیم شاکری قرار است بعد از عمل کتفی که داشته مجددا به وزن ۷۰ کیلوگرم برگردد در حالی که این وزن کم کردن، ریسک مصدومیت را بالا می‌برد و ممکن است ادامه روند رو به رشد یک جوان آینده‌دار، به همین راحتی خراب شود.