به گزارش فارس آگاه، در این میان ۲ میراث معنوی رمضانی نیز به ثبت رسیدند تا از گزند زمان و تغییرات حفظ و ماندگار شوند.

در نشست شورای ملی ثبت آثار تاریخی، فرهنگی، طبیعی و تعیین جرائم کشور که به میزبانی فارس برگزار شد، علاوه بر پرونده‌های تعیین حریم آثار تاریخی، ۷۹ میراث فرهنگی، ۲۲ میراث طبیعی و ۲۰ میراث معنوی این استان ثبت ملی شدند.

در میان میراث ملی معنوی یا ناملموس فارس ۲ آیین “رمضونی” و الغوثی” از مراسم خاص ماه مبارک رمضان هستند که از دیرباز در حافظه تاریخی مردم مسلمان گراش و لارستان نقش بسته اند و البته هنوز هم در میان کشاکش تغییرات سبک زندگی، گرامی داشته می‌شوند.

رمضونی لطیفی‌ها

نخستین تجربه تازه عروس و دامادها از آیین‌های ایرانی و اسلامی در بسیاری از موارد و سراسر کشور به گونه ای نمادین و با آدابی مشخص جشن گرفته می‌شود؛ گنجینه آداب و رسوم مردم ایران در بیشتر شهرها و روستاها نمونه‌های بسیاری از برپایی متفاوت نوروز، یلدا، رمضان و دیگر مراسم ایرانی و اسلامی برای تازه عروس و دامادها را در خود دارد.

رسم رمضونی در شهر لطیفی لارستان یکی از این نمونه های زنده است که هنوز هم با شکوه برگزار می شود و به تازگی نیز در فهرست میراث معنوی ملی ایران جای گرفت.

البته چنین آیینی با اندکی تفاوت در برخی دیگر از شهرها و روستاهای فارس انجام می‌شود؛ به عنوان نمونه شیرازی‌های نخستین رمضان عروس و دامادهایشان را به شکلی مشابه تبریک می گویند و به این آیین “والون” می‌گویند.

آیین رمضونی در آغاز رمضان برگزار می‌شود؛ خانواده داماد تازه عقد کرده، خوراک‌های متعددی شامل حلواهای محلی، مهوه یا مهیاوه(غذایی با ماهی و سبزی) ، مسقطی لاری، انواع ژله، برنج و مرغ، نان رگاگ و نان شول شولی را در ظرف‌هایی از جنس برگ نخل که به آن “سپ” می‌گویند و و نوعی سینی حصیری است، می‌گذارند و به خانه تازه عروس می‌برند.

انواع لباس و جواهرات تدارک دیده را هم در همین سپ‌ها می‌گذارند و در روز نخست رمضان با خود به خانه عروس می‌برند تا فرارسیدن رمضان را اینگونه به او تبریک بگویند.

این آیین هنوز هم در بیشتر خانواده‌ها برگزار می شود، هرچند رنگ و لعابی بیشتر و گاه متفاوت گرفته اما رمضونی هنوز هم در لطیفی و بسیاری دیگر از نقاط فارس جاری است.

الغوثی گراشی‌ها

یکی دیگر از آیین‌های رمضانی مردم فارس که امسال ثبت ملی شد، “الغوثی” است؛ از آیین هایی که شب قدر و همراه با دعای جوشن کبیر برگزار می‌شو و برآمده از اعتقادات راسخ مسلمانان گراش در جنوب فارس است.

در هنگام خواندن این دعا یکی از معتمدین و ریش‌ سفیدان مجلس، تسبیحی را در ظرفی آب می‌گذارد و همه حاضران گرد هم می نشینند و به قرائت جوشن مشغول می‌‎شوند.

یک به یک بندهای دعا را می‌خوانند و الغوث الغوث می گویند، در پایان، آب متبرک شده را برای نوشیدن به همه حاضران می‌دهند.

این رسم معنوی نیز از دیرباز در میان مردم گراش رایج بوده و هنوز هم بویژه در مجلس‌های خانگی دعاخوانی در شبهای قدر برگزار می‌شود.

به نقل از ایرنا، زیست اجتماعی مردم ایران اسلامی سرشار از میراث‌های معنوی برآمده از ایمان و اعتقاد آنها است و اوج برپایی چنین رویدادهایی ماه‌های رمضان، قربان، شعبان و محرم است.