به گزارش فارس آگاه، تالار وحدت این روزها میزبان تمرین‌های ارکستر سمفونیک تهران برای اجرای اوراتوریوی «نامیرا»ست؛ اثری از بهزاد عبدی با رهبری نصیر حیدریان که قرار است ۲۸ و ۲۹ مردادماه روی صحنه برود.

در طول تمرین، نگاه رهبر ارکستر مدام میان بخش‌های مختلف در گردش بود؛ گاهی تمام تمرکز بر خوانندگان قرار می‌گرفت، لحظه‌ای بعد بر گروه نوازندگان و زمانی دیگر بر کُر. با این حال، به نظر می‌رسید بیشترین چالش در هماهنگی گروه کُر باشد؛ جایی که حیدریان با جدیت خطاب به آنان گفت: «کار را جدی بگیرید، حرفه‌ای تمرین کنید؛ تنها سه روز وقت داریم.»

او در بخش دیگری نیز تأکید کرد: «صدا بسیار خوب است، اما مشخص نیست چه می‌گویید. وقتی با ارکستر همراه می‌شوید باید عملکرد دقیق‌تری داشته باشید.» این جملات نشان می‌داد که برای رهبر، وضوح بیان و انتقال درست مفاهیم به اندازه‌ی زیبایی صدا اهمیت دارد.

حیدریان در تمام طول تمرین مراقب بود که هیچ جزئی از نظرش دور نماند؛ او به خوبی می‌دانست هر نوازنده یا خواننده چه کیفیتی از خود نشان می‌دهد و چگونه می‌توان کلیت اثر را به بهترین شکل منسجم کرد. تجربه‌ی سال‌های گذشته‌ی او در رهبری ارکستر و همکاری با رهبران مهمان، این روزها پشتوانه‌ای جدی برای پیشبرد چنین پروژه‌ای به شمار می‌رود.

«نامیرا» روایتی موسیقایی از آزادگی و جاودانگی عاشوراست؛ و حالا ارکستر سمفونیک تهران با رهبر و خوانندگان خود، در تلاش است تا با تمرین‌های فشرده و دقیق، این روایت را با صلابت و شفافیت به گوش مخاطبان برساند.

در همین حین اما، گفت‌وگویی داشتیم با مجتبی عسگری ـ خواننده ـ درباره حضورش در این اجرا.

او در ابتدا درباره نقش خود در اوراتوریوی «نامیرا» و اینکه این نقش چه ویژگی‌های آوازی یا احساسی برای او دارد، به ایسنا گفت: در پرده اول نقش حبیب بن مظاهر و در پرده ششم نقش حضرت عباس (ع) را می‌خوانم. اشعار این اجرا بااحساس و پرمعنا هستند و من هم با آنها ارتباط برقرار کردم. همچنین به دلیل اینکه قبلاً تجربه چنین کاری را داشته‌ام، سعی کردم از آنها به خوبی استفاده کنم تا بتوانم نقشم را ایفا کنم.

این هنرمند همچنین درباره تفاوت اجرای آواز در اثری که روایت عاشورا را بیان می‌کند با اجرای آثار عاشقانه یا کلاسیک گفت: این نوع کارها را، غیر از تکنیک‌ها، انتخاب کوک و مسائل فنی که برعهده آقای عبدی به‌عنوان آهنگساز بوده است، چندان با پروژه‌های قبلی که اجرا کرده‌ام متفاوت نمی‌بینم. تنها تفاوت در این است که اینجا به لحاظ ارکستراسیون و حضور رهبر، سعی می‌کنم به‌عنوان خواننده، احساس ویژه نقشم را در اجرایم نمایان کنم.

او ادامه داد: این پروژه همانند کارهای قبلی نیست که در آنها صرفاً براساس نت می‌خواندم و بر پایه احساسی ثابت کار را اجرا می‌کردم، بلکه در این کنسرت هر شعر احساس ویژه خود را دارد و بسته به کلامی که قرار است بیان شود و حسی که ارکستر به مخاطب منتقل می‌کند، سعی می‌کنم احساسم را نسبت به آن شعر اجرا کنم.

عسگری درباره چالش‌های اجرا با ارکستر بزرگ گفت: کار با ارکستر سمفونیک و ارکستر بزرگ برای خواننده موسیقی ایرانی کار سخت‌تری است؛ زیرا در کنسرت‌های معمولی تقریباً ۱۰ تا ۱۲ نفر هستیم، ولی در اینجا ۷۰ نفر حضور دارند. به همین جهت باید روی صدا تسلط بیشتری داشته باشیم. در این اجرا صداها و رجیسترهای مختلفی را در موسیقی می‌شنویم و این امر کار را سخت‌تر می‌کند. به طور کلی حضور در چنین پروژه‌ای برای خواننده دشوارتر است؛ زیرا تمرین بیشتری نیاز دارد و تمرکز و تسلط بیشتری برای شنیدن صدای سازها می‌طلبد. در این نوع اجراهای موسیقی به علت حضور رهبر ارکستر، باید عمیقاً با او در تماس باشیم و حواسمان کاملاً جمع باشد؛ چون کوچک‌ترین اشتباهی تمام کار را به هم می‌ریزد.

این خواننده درباره همکاری با بهزاد عبدی و آزادی عمل خود برای تفسیر آوایی نقش گفت: قبلاً تجربه کار با آقای عبدی را نداشتم. بخش‌های مختلف این اثر تماماً براساس نت است، منتهی آقای عبدی از روز اول گفتند که گاهی می‌توانیم براساس دانش موسیقی که داریم، تأکیدها و لهجه‌ها را تا حدی تغییر دهیم. به همین جهت ۸۰ درصد کار براساس نت و بقیه آن براساس تجربیات خود ماست.

همچنین از او سؤال کردیم که آیا درست است خواننده موسیقی ایرانی در چنین پروژه‌ای حضور پیدا کند؟ او توضیح داد: این فرضیه که خواننده ایرانی تنها باید در کنار ساز ایرانی و در همان قالب کار کند، اشتباه است. خواننده حرفه‌ای باید بتواند در انواع ژانرهای موسیقی کار کند؛ حال از کار در کنار ارکسترها گرفته تا کار با دو یا ۱۰ نوازنده. زمانی که در موسیقی ایرانی با چهار ساز کار می‌کنیم، دستمان بازتر است؛ زیرا گاهی حتی می‌توانیم بداهه بخوانیم. اما این نوع کارها آنگونه نیست که بتوانیم هر طور که خودمان می‌خواهیم کار کنیم و باید همانند نوازندگان، آنچه که برایمان نوشته شده است را دقیقاً اجرا کنیم.

این خواننده همچنین در پاسخ به اینکه در این کنسرت به وجه تاریخی و مذهبی عاشورا فکر می‌کرده است یا تلاش داشته صرفاً بیان موسیقایی و هنری ارائه دهد؟ گفت: هر دو با هم بوده است. من به‌عنوان یک خواننده، از بچگی با قرائت قرآن و مسائل مذهبی کارم را شروع کرده‌ام و طبیعتاً این اعتقادات از کودکی در من وجود داشته است. زمانی که این کار به من پیشنهاد شد، روایات عاشورا اولین امری بود که به ذهنم خطور کرد؛ به همین جهت اولین علت من برای حضور در این پروژه مسائل اعتقادی بود. در وهله بعدی چون کارم آواز است و باید آن را حرفه‌ای انجام دهم، تلاش می‌کنم در قالب یک خواننده کارم را انجام دهم.

او ادامه داد: طبیعتاً زمانی که نقش حضرت عباس (ع) را می‌خوانم، تمام روایاتی که شنیده‌ام روی من تأثیر حسی می‌گذارند و تلاش می‌کنم با آن حس، اجرای آوازی خود را داشته باشم. به طور کلی زمانی که روی صحنه می‌روم، موسیقی و اجرای خوانندگی برایم مهم است؛ چون حرفه من است، ولی در ابتدای امر این بحث اعتقادات است که روی کارم تأثیر می‌گذارد.