از فراوانی باشگاه‌های زیبایی اندام تا فقدان مراکز پرورش افکار!به گزارش سید محی الدین حسینی ارسنجانی خبرنگار فارس اگاه، کشور ما در شرایط فعلی، به اندازه‌ای که به مراکز پرورش افکار نیازمند است، شاید به مراکز پرورش اندام نیازمند نباشد. به راستی، این همه مراکز زیبایی و پرورش اندام برای چه می‌خواهیم؟ در هر کوی و برزن که نگاه می‌کنیم، سالن‌های زیبایی و آرایشگاه‌های زنانه و مردانه به قدری زیاد شده که به تعبیر امروزی‌ها، تعدادشان از سوپرمارکت‌ها و فروشگاه‌های عمومی بیشتر شده و برای بسیاری از افراد، ادامه دادن این کسب‌وکارها صرفه اقتصادی ندارد. این مراکز که در بسیاری مواقع فاقد فایده واقعی‌اند، حتی اگر بی‌ثمر نباشند، وجودشان چندان ضروری به نظر نمی‌رسد و بیشتر به خدمات رفاهی شباهت دارند. کاش اتحادیه‌های صنفی و دولت‌ها به جای صدور مجوزهای بی‌شمار برای کافه‌ها و آرایشگاه‌ها و باشگاه‌های زیبایی اندام، کمی هم به فکر صدور مجوز یا ارائه مشوق‌هایی برای ایجاد باشگاه‌های پرورش افکار و اخلاق در جامعه بودند. بسیاری از این مراکز زیبایی، از جمله فک و صورت و لب و گونه، با رعایت نکردن اصول اخلاقی و اجحاف در حق مراجعان مشکلات بسیاری ایجاد کرده‌اند و تخلفات صورت‌گرفته در باشگاه‌های زیبایی اندام نیز موجب ایجاد پرونده‌های قضائی فراوانی شده که بسیاری را درگیر کرده و زندگی‌شان را تحت تأثیر قرار داده است.

وقتی در دین مقدس اسلام گفته می‌شود که یک ساعت تفکر از ۷۰ سال عبادت برتر است، به این معنا و محتوا پی می‌بریم که تنها و تنها فکر و عقل انسان است که می‌تواند نجات‌دهنده او باشد و راهگشای زندگی انسان‌ها در هر دوران باشد. وزارتخانه‌های آموزش و پرورش و آموزش عالی، همچنین بنیادهای نخبگان و مؤسسات علمی و از جمله ISI باید با تهیه و تدوین اساسنامه‌هایی برای تأسیس باشگاه‌های فکری، آمادگی لازم برای ایجاد چنین مراکزی را داشته باشند. مجلس و دولت نیز باید به همان اندازه که به مراکز دانش‌بنیان و فناوری توجه دارند، در ایجاد مراکز غیر دولتی پرورش افکار نیز اهتمام ورزند.

بسیاری از دانش‌آموزان و دانشجویان امروزی کشور ما قادر به حل معماها و مسائل ساده ریاضی نیستند و در زمینه‌های تمرین‌های هوش و استعداد تحصیلی و ورود به کلاس‌های هوش‌آزمایی طفره می‌روند. بیشتر آن‌ها به محفوظات روی آورده‌اند و در مدارس و دانشگاه‌های ما به کار فکری و عملی اهمیت چندانی داده نمی‌شود. لازم است تا مدیران و مجریان آموزشی، از جمله مدیران مدارس و معلمان مقاطع مختلف تحصیلی و دانشجویان در دوره‌های مختلف کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری، دوره‌های تفکر و فکرسنجی را بگذرانند و به مسائل مهم فکری و عملی در کنار دروس نظری مدارس و دانشگاه‌ها توجه بیشتری نشان دهند.

در هر صورت، ایجاد مراکزی که به تربیت و آموزش قوای فکری و اندیشه‌ای مردم کمک کند، یک ضرورت است و امیدواریم روزی برسد که مراکز پرورش استعدادهای فکری و اماکن پرورش قوه تخیل از تعداد مراکز پرورش جسمی و آرایشگاه‌های متخلف و موسسات سودمحور بیشتر شود.