روایت اعتصاب بی‌سابقه پرستاران بیمارستانهای دولتی شیراز از زبان یک پرستار معترض ، به گزارش فاطمه مقدم خبرنگار فارس اگاه، پرستاران بیمارستان‌های دولتی شیراز، در اعتراض به‌ عدم رسیدگی به مطالبات‌شان، وارد هفتمین روز اعتصاب خود شدند ‏و در بیمارستانهای محل خدمت خود حاضر نشدند. ‏

اعتراض پرستاران شیرازی به وعده‌های عملی نشده مبنی بر ترمیم حقوقشان سابقه دار است. اما اعتصاب آنهم با این گستردگی ‏امری بی سابقه به شمار میرود. این اعتصاب، که از ۱۵ مرداد آغاز شده، نشانه‌ای از خستگی و ناامیدی پرستارانی است که سال‌ها به خدمات‌رسانی پرداخته‌اند. اعتصابی که منجر به دست از کار کشیدن پرستاران بیمارستان‌های دولتی از جمله نمازی، ‏فقیهی، چمران، انکولوژی امیر، زینبیه، علی اصغر، رجایی، قلب الزهرا و… شد. در نبلود پرستاران سرپرستار و مدیران ‏بخش ها و تعدادی از کادر درمانگاه های استان کار آنها را پوشش می‌دهند‎ . ‏به گفته یکی از پزشکان متخصص به «فارس اگاه»، شب گذشته ۴۵ بیمار در بیمارستان شهید فقیهی تحت مراقبت ۳ پرستار که همگی سوپروایزر بودند قرار داشتند. این سه سوپروایزر جز انجام چند کار اصلی مانند تزریق، دارو دادن و تشکیل پرونده از انجام وظایف دیگر پرستاری عاجز مانده بودند.

‏*ما هشدار این اعتصاب را داده بودیم چرا مسئولین به روی خودشان نیاوردند

یک پرستار بیمارستان نمازی شیراز که خود جزو پرستارهای معترض است، به «شهر مردم» گفت: این دیگر اعتصاب نیست، بلکه به نوعی ترک کردن یک شغل پر زحمت و کم درآمد است.

این پرستار به سابقه اعتراضات همکارانش اشاره کرده و گفت: بارها و بارها برای گرفتن حق و حقوق‌مان اعتراض کرده‌ایم، اما این اعتراض‌ها با بی‌تفاوتی شدید مسئولان علوم پزشکی و حتی استاندار فارس که خود از بدنه علوم پزشکی است، مواجه شده است.

او افزود: مسئولین دانشگاه علوم پزشکی شیراز تصور می‌کنند که با نادیده گرفتن مشکلات و اعتراضات پرستاران، می‌توانند ما را وادار به سکوت کنند، اما باید بگویم که در این شرایط کاری، می‌توانم نام این اعتصاب را نخواستن شغلی چنین دشوار و کم درآمد بگذارم. همکاران ما به چنان حدی از خستگی رسیده‌اند که به صراحت می‌گویند کار را ترک می‌کنیم. این در حالی است که مسئولان در علوم پزشکی، پرستاران را تهدید به اخراج می‌کنند.

وی با اشاره به اینکه قطعا هیچ اعتصابی در این گستردگی یکباره به وجود نمی آید درباره سابقه اعتراضات پرستاران ‏بیمارستان های دولتی شیراز اظهار داشت:  پرستاران از سال گذشته بارها و بارها جلوی بخش مدیریت بیمارستان خود تجمع کردند و ‏بعد از اینکه دیدند هیچ پاسخی از مسئولین بیمارستان نگرفتند، این بار اعتراض خود را به جلوی ساختمان علوم ‏پزشکی بردند و بعد جلوی درب استانداری تجمع کردند و نه تنها جوابی نگرفتند که با بی اعتنایی کامل استاندار فارس که خود از ‏کادر درمان است مواجه شدند.‏

وی با اشاره به اینکه یکی از شعارهای همکاران پرستار در این تجمع ها تبدیل اعتراض به  ‏اعتصاب بود گفت: ما که هشدار این اعتصاب را داده بودیم چرا مسئولین به روی خودشان نیاوردند. ‏

وی در بخش دیگری از سخنان خود بیان کرد: در مورد احیای قلبی بیمار اصلی داریم بر این مبنا که قبل از اینکه بخواهید احیا را ‏شروع کنید محیط را ارزیابی کنید که ببیند آیا محیط ایمن است و بعد وارد کار شوید حالا حرف ما این است که اصلا چه محیط ایمنی برای کار پرستار وجود دارد که او بخواهد امیدوارانه به ‏کارش ادامه دهد. آن از جنگ و دعواهای بخش اتفاقات که محصول هجمه‌ای است که در چند سال گذشته علیه کادر پزشکی در ‏جامعه ایجاد شده است، و از سوی دیگر تهدید جان پرستاران بر اثر قرارگیری درمعرض بیماریهای مختلف است که شرایط کار ما را دشوار می کند.اما حالا که ما این شرایط را پذیرفتیم و وارد کار پرستاری شدیم آیا نباید سختی کار بیشتری نسبت به شغل های ‏دیگر بگیریم . ‏

این پرستار بیمارستان نمازی با اشاره به مبلغ ناچیز وضع شده برای اضافه کاری در شغل پرستاری گفت: در عین آنکه انجام ماهانه ۱۲۰ ساعت اضافه کاری ‏اجباری است و هیچ پرستاری نمی تواند از زیر بار حجم سنگین اضافه کاری شانه خالی کند، وضع مبلغ شرم آور ۲۰ هزار تومان برای هر ساعت اضافه کاری دیگر طاقت همکاران را طاق کرده است. آنهم برای کار در ‏بیمارستان های شلوغ و پر دردسر دولتی شیراز. این درحالی است که حقوق ما با کم شدن مالیات در حدود ‏‏۱۳ میلیون تومان است یعنی برابر با حداقل حقوق اداره کار. حقوقی که برای قشری چنین زحمت کش و متخصص نه تنها ‏منصفانه نیست بلکه ظلم محض است .

وی با اشاره به تبعیض شدید میان جراحان و پزشکان با پرستاران در مقدار دریافتی کارانه گفت: اینکه یک ‏جراح کارانه ۳۰۰ میلیون تومانی برای انجام عملهای جراحی بگیرد و پرستاری که کارهای قبل و مراقبت های بعد از عمل را به عهده دارد ‏کارانه ۲ میلیون تومانی دریافت کند منصفانه نیست. این تبعیض‌ها به مرور پرستاران را خرد می کند. ‏

این پرستار شیرازی با اشاره به اینکه دلیل پایین بودن کارانه پرستاران، اجحافی است که به شکلی ‏عجیب اعمال آن را به عهده خود پرستار ‏گذاشته اند گفت:  ما هر خدمتی که به بیماران ارائه می‌دهیم، باید به نام پزشک معالج ثبت شود؛ زیرا نام ما اصلاً در سیستم موجود نیست. به این ترتیب، خدماتی که من ارائه می‌دهم، به نام پزشکی که شب در خانه خوابیده است، به حساب می‌آید و کارانه‌ام به نام او محاسبه می‌شود. در عین حال، اگر همین خدمات را نیز در سیستم ثبت نکنم، جریمه‌اش از حقوق من به عنوان پرستار کسر می‌شود! و این تبعیض غیرقابل قبولی است.

وی همچنین بیمه درمانی ناکارآمد و ضعیف پرستاران را یکی دیگر از اجحاف‌های موجود در حق «ارائه‌دهندگان درمان» دانست و گفت: ما به عنوان افرادی که خدمات درمانی را ارائه می‌دهیم، نه تنها درمان رایگان دریافت نمی‌کنیم، بلکه بیمه کارآمدی نیز نداریم. در واقع می‌توان گفت که بدترین نوع بیمه درمانی متعلق به پرستاران است.

وی با اشاره به اینکه اعتصاب به این شکل اولین بار است که در شیراز رخ می دهد گفت: تقریبا می توان گفت همه پرستاران ‏بیمارستان های دولتی در اعتصاب هستند و مترون ها (سرپرستار کل ‏پرستاران و ماماهای بیمارستان)، سوپروایزرها و سرپرستاران که کارمندان رسمی علوم پزشکی هستند بخش های بیمارستان را اداره می کنند.  به سبب شلوغی بیمارستان ها نیز افرادی را از درمانگاه ها و بازنشسته های ‏پرستاری به بیمارستان ها برده شده اند تا جای پرستاران را پر کنند و این افراد نیز که یا ‏متخصص نیستند و یا سال‌هاست که از کار عملی پرستاری فاصله گرفته اند با دادن خدمات نامناسب بیماران را دچار مشکل ‏کرده اند. ‏

این پرستار شیرازی با اشاره به درخواست جامعه پرستاران بیمارستان‌های دولتی شیراز گفت: ما خواهان اصلاح فیش حقوقی‌مان هستیم تا متناسب با میزان کار و سختی‌های شغلی‌مان باشد. پس از این اصلاح، باید قیمت ساعات اضافه‌کاری و تعرفه‌گذاری نیز مناسب سازی شود. همچنین، ضرورت دارد که اضافه‌کاری اجباری برای تمامی پرستاران از بین برود.

او افزود: پرستاران در بخش‌های داخلی به‌طور متوسط بین ۵ تا ۷ بیمار را تحت مراقبت دارند، اما در بخش‌های اورژانس، تعداد بیماران ممکن است به ۱۰ تا ۲۰ نفر هم برسد. این فشار کاری شدید بر روی پرستاران، آنان را از پا درآورده است