حفظ بلوط به معنای نگهداری از زیست‌بوم زاگرس است، به گزارش سید محی‌الدین حسینی ارسنجانی خبرنگار فارس اگاه، فارس استانی کوهستانی است و جنگل‌های زیبای زاگرس را در اختیار دارد، باید به وضعیت جنگل‌هایش بیشتر و بهتر از قبل رسیدگی کند. جنگل‌های زیبای این منطقه، در حکم ریه‌های تنفسی انسان‌هایی هستند که در اطراف آن‌ها زندگی می‌کنند. از این رو، باید با تمام توان و با اجرای طرح‌های حفاظتی، کاشت انواع درختان جنگلی و نگهداری از درختان فعلی جنگل‌ها، این نعمت ارزشمند الهی را از دست ندهیم. متأسفانه، هر سال در ایامی که هوا رو به گرمی می‌رود، شاهد آتش‌سوزی‌های بسیاری در جنگل‌های مناطق مختلف فارس و کشور هستیم که خسارات فراوانی به بار می‌آورند و جبران آن‌ها سخت و گاهی غیرممکن است. از این جهت، باید با آموزش‌های لازم و ممانعت از روشن کردن آتش در جنگل‌ها یا جلوگیری از قطع درختان، خودمان سبب مرگ و میر درختان سبز و با نشاط جنگل‌ها نشویم.

درختان جنگلی، به ویژه درختان موجود در جنگل‌های بلوط، به عنوان ستون‌های زندگی در زاگرس محسوب می‌شوند. این درختان فقط درخت نیستند؛ بلکه سایه‌بان‌ها، خاک‌بان‌ها و مُوجباتی برای تأمین نان و معیشت بسیاری از ما هستند. این درختان از فرسایش خاک جلوگیری می‌کنند، آب را در لایه‌های زیرین زمین حفظ می‌نمایند و هوای پاک را به ارمغان می‌آورند. حفظ بلوط به معنای نگهداری از زیست‌بوم زاگرس و همچنین حمایت از معیشت روستاییان، کشاورزان و دامداران است. هر بلوطی که حفظ شود، فرصتی است برای ماندن ما در این سرزمین.

به همین منظور و به عنوان یک دوستدار محیط زیست در فارس و علاقه‌مند به تفرج در جنگل‌های بلوط دشت برم کازرون و دیگر مناطق فارس، از عموم مسئولین، به ویژه امور جنگلبانی، منابع طبیعی، امور اراضی و مرتع‌داری و محیط زیست فارس درخواست دارم تا با اقدامات جدی و مؤثر از احیای جنگل‌های بلوط زاگرس با مشارکت مردمی حمایت نمایند. باور کنیم که فرصت نجات زاگرس و جنگل‌های زیبای این منطقه کم است.

مخربان و عاملان فروپاشی جنگل‌ها و درختان جنگلی بیکار نیستند و در کمینند. این کوته‌فکران برای تهیه زغال، برداشت‌های بی‌رویه و غیرقانونی از درختان بلوط و دیگر گونه‌های جنگلی، و برای تفریحات ناسالم خود، به جان درختان جنگلی افتاده‌اند. آن‌ها آشکارا و نهان در کار قطع درختان جنگل و از بین بردن این سرمایه‌های عظیم ملی، به ویژه درختان بلوط فارس هستند. متأسفانه، ارگان‌های حافظ طبیعت و محیط زیست بودجه و توان کافی برای حفاظت از جنگل‌ها و مقابله با جنگل‌خواران ندارند.

بنابراین، باید دوستداران محیط زیست و عاشقان جنگل کمی به خود آیند و نگذارند قلب و دل جنگل بشکند و دامنش به لهیب آتش سوزان بی‌رحمانه بسوزد و خاکستر شود. امیدواریم حافظان جنگل در روزهای بیکاری و استراحت خود، به کمک نیروهای جنگلبان بیایند و نگذارند افراد بی‌تعهد و بیمار، دشمنان جنگل، خاک و طبیعت و درختان جنگل‌های ما را تخریب یا غارت کنند.

وزارت جهاد کشاورزی و سازمان محیط زیست باید در راستای حفاظت و حراست از همین مقدار کم‌جنگل‌های باقی‌مانده، اقدامات فوری و حیاتی انجام دهند. مبادا جنگل بمیرد و دریغا که جنگل بسوزد. اگر به بومیان و روستاییان نزدیک به جنگل‌ها اعتماد کرده و آن‌ها را حافظان جنگل‌های اطراف‌شان می‌کردیم و به روستاییان و عشایر مشوق‌های لازم برای حفظ جنگل‌های پیرامون‌شان می‌دادیم، اکنون وضع آب‌و‌هوا و اقلیم‌مان به مراتب بهتر و رضایت‌بخش‌تر بود و شاهد این همه گرمای بی‌رویه و گرد و خاک‌ها و ذرات معلق بی‌فایده، که بیماری‌زا هستند، نمی‌بودیم.

دولت باید برای جذب و استخدام فرزندان روستا و عشایر در جنگل و به کار گیری آن‌ها برای حضور و زندگی درست در جنگل، طرح و برنامه و قانون و مقررات خاصی داشته باشد که متأسفانه هنوز این کار انجام نشده است. ای کاش مسئولان بالا دستی‌مان کمی درک از اوضاع فعلی و آینده مردم و زمینی که بر آن زندگی می‌کنیم و محیط زیستی که رو به فنا و نابودی است، داشتند و اینگونه بی‌خیال آب و کوه و جنگل و خاکی که مدام در حال تخریب است، نبودند.