سعدی را از بن بست برنامه های کلیشه ای و تکراری رها کنید، به گزارش سيد محی الدین حسینی ارسنجانی خبرنگار فارس اگاه|

■ اشاره:

شورای فرهنگ عمومی کشور روز اول اردیبهشت را بنام یاد روز سعدی در تقویم رسمی کشور نام نهاده و گنجانده تا مردم و دوستداران شعر و ادب پارسی یاد و نام اورا بزرگ بدارند و بهتر و بیشتر از هر زمان دیگری با این چهره محبوب و نامدار ادبیات کشورمان آشنا گردند.شیخ مصلح الدین سعدی شیراز شاعر بزرگ قرن هفتم و از بزرگترین حکمای ایرانی است که دو کتاب مشهور گلستان سعدی به نثر و بوستان سعدی به نظم را تالیف کرده و کلیات سعدی شیرازی از پر فروشترین آثار ادبی جهان است و به چند زبان زنده دنیا ترجمه شده است. به همین منظور و با این مختصر معرفی و یادآوری و به بهانه  اول اردی بهشت یاد روز سعدی یادداشتی تهیه و تقدیم به پیشگاه شما خوانندگان گرامی نشریه پربار و وزین “شهر مردم” مینمایم.به آن امید که مقبول طبع بلندنظرتان افتد.(شیراز – حسینی ارسنجانی)

□■□■□■□■□■□■□■

■اهمیت اجرای درست برنامه های یاد روز سعدی

دهها سال است که به سعدی اِوِرِستِ شعر و ادب دنیا و کلام نغز او در بیشتر نقاط دنیا توجه و تمرکز بیشتر از قبل شده است. در طی یکصد سال اخیر مقالات،تالیفات و پژوهش های نو به نو و تازه به تازه درباره شخصیت و افکار، آثار و اشعار و حکایات سعدی علیه الرحمه در جای جای دنیا چاپ و منتشر گردیده اما انگار که در شهر و زاد گاه او قرار نیست در مورد سعدی و شاگرد و دوست همشهری اش حافظ حرف و سخنی نو گفته شود و اتفاقات نو و جدیدی رخ دهد. همه ساله با برپایی نشست ها و همایش های کاملا تکراری و مثل سال قبل عده ای سخنران مشخص و تکراری با مخاطبانی خاص و از قبل دعوت شده دور هم و در جوار آرامگاه سعدی یا سالن های مختلف شهر گرد هم می آیند و مطالب و بر نامه های شبیه به هم و هر ساله  تکرار میشوند و دیگر هیچ! بی آنکه قدمی تازه درباره سعدی برداشته شود یا نکته ای نو به نکات از قبل آموخته شده امان درباره این چهره نامدار ادبی جهان افزوده گردد.این نقص و این عیب بزرگ باید بالاخره بر طرف شود و دست اندر کاران برپایی یاد روز ها و سالروزهای مفاخر بزرگ ملی و جهانی و هز جمله سعدی و حافظ افرادی غیر دولتی و غیر وابسته به جناح های سیاسی و حا‌کم بر کشور باشند و هدفشان اقنای روح و روان و رضایت خاطر مخاطبان و دوستداران حاضر در برنامه های نکو داشت بزرگداشت کشورشان باشد و بس!آیا دانشگاه های استانهای همجوار فارس و شیراز مثل کرمان و یزد، بوشهر، یاسوج، اصفهان و… استادان زبان و ادب پارسی ندارد یا در این مناطق نزدیک و همجوار فارس پژوهش گران و سعدی پژوهانی نیست که از آنها برای حضور در مراسم روز سعدی و حافظ دعوت نکنیم و مجبور باشیم هر ساله از افراد استان خودمان فارس و شهرمان شیراز یا از تهران برای حضور یا سخنرانی یاد روز حافظ و سعدی دعوتشان کنیم؟اگر چه دعوت از همشهری و هم استانی هم خوب است و احترام گذاری کرده ایم اما باید حق همسایه گری سعدی و حافظ را به جا اورده از بزرگان استان های همجوار برای شرکت در برنامه های یاد روز سعدی و… دعوت رسمی کنیم و بعید میدانم که در سالهای قبل چنین کرده باشیم.بنابراین توجه به اهمیت اجرای درست برنامه های یاد روز سعدی و رعایت همه جوانب آن مد نظر بانیان و دست اندرکاران این رویداد باشد.

■سعدی پادشاه مُلک سخن!

اول اردی بهشت ماه که دومین ماه زیبای بهار،زمانه سرسبزی شهر و دیار مان شیراز و هنگامه عطر افشانی بهار نارنج های خوشبو ی شهر راز است بنام نامی سلطان ادب و پادشاه مُلک سخن،جناب  شیخ مصلح الدین سعدی شیرازی علیه الرحمه نامگذاری شده است. روزی برای یاد کرد از او، تجلیل و تکریم از مقام شامخ علم و ادب وی که حقا و انصافا یکی از بزرگ ترین چهره های شاخص شعر، ادب پارسی و ادیب سرشناس ایران و جهان بوده، هست.درباره شیخ اجل سعدی، شعر و ارزش کلام و محتوای بیان شیوای وی هزار ان تن از شاعران،ادبا، سخنوران و نویسندگان پس از سعدی مطالب بسیار گفته و نوشته اند و شعرها درباره او و عظمت مقام ادبی اش سروده اند اما هرگز نتوانسته اند حق او را که بر گردن هزار سال شعر و ادب پارسی قبل و بعد از خود دارد به درستی ادا نموده باشند.چهره های نامدار و سرشناس دانشگاه های ادبی ایران و جهان و مفاخر علمی دنیا باید با حضور در کنگره های ملی و بین المللی سعدی شناسی و یادمان های نکوداشت سعدی در شیراز و تهران درباره آثار و افکار او سخنرانی های مفصل و دیدگاه های صائب خود را بیان  دارند و بانیان چنین مراسم که خود را متولیان فرهنگ شیراز و فارس میدانند باید هر سال به ارتقا و اعتبار چنین رویداد مهمی بیفزایند اما در عمل میبینیم هر سال که از وفات سعدی،آن دردانه شعر و ادب فارسی و فرزانه وادی حکمت و اندیشه میگذرد، او ناشناخته تر از قبل است و در برنامه های روز و هفته پاسداشتش کار خاصی انجام نشده و به کل چنگی به دل نمی زند و اتفاق جالب توجهی نمی افتد.علت اصلی آن هم این است که آقایان و مسئولان برپایی یاد روزها میخواهند فقط خودشان باشند و کسی را در کارشان دخالت ندهند و از کسی مشورت نگیرند بعد کار و اقدامشان هم درست از آب در نیاید.در واقع اینان هیچ گاه نخواسته و نمیخواهند از فکر و نظر دیگران بهره ببرند و میخواهند همه کار و تلاش های حول محور برپایی برنامه های فرهنگی،ادبی و هنری شیراز و فارس را خودشان به تنهایی و یواشکی انجام دهند بی آنکه بدانند برای چه و به چه نحوه کار میکنند و برایشان هم مهم نیست این کارهای مثلا فرهنگی شان تا چقدر رضایت مردم و دوستداران شعر و ادب را فراهم می آورد.شاید اگر اعجاز کلام و بیان رسای چنین رادمرد آزاده و چنین انسان دور اندیش که کلام نافذش همواره به دل ها می نشیند و غبار کهنگی ها از جان می زداید، نبود گذشت زمان بر شعر و کلام او تأثیر منفی میگذاشت و آثار بد و منفی برگزاری سطحی و نازل برنامه های توام با سمبل کاری ها درباره حافظ و سعدی و دیگر مفاخر ملی و میهنی که روحشان را آذار میدهد خودشان را بیشتر نشان میدادند.سعدی علاوه بر مقام شاعری یک اندیشمند دینی و یک فقیه و جامعه شناس بزرگ و نکته سنج و مردمی بوده است و گویا صدها سال پیش نیاز جامعه امروز و فردای ما را از ذهن خلاق و ایده پرداز خویش عبور داده یا گذرانده و سخنانی را به رشته تحریر درآورده که موجب اعجاز و تعجب عموم مردم زمانه خود و مردمان دوران های پس از خود گردیده است.سعدی شاعر،حکیم اخلاق گرا،دوستدار مردم و به کل ادیبی مردمی و غیر درباری است و به ساحت علم و ادب ارزش و بهایی دو چندان داده است پس باید چونان او اندیشید و مثل او رفتار کرد.دیوان اشعار و کلیات سخن سعدی شیرازی سنگ زیر بنای افکار و اندیشه های بزرگان علم و مفاخر شعر و ادب جهان است.شاگرد ممتاز مکتب شعر و ادب سعدی یعنی حضرت حافظ شیرازی که به مقامات عالی از عرفان و معنویت دست یافت و در غزل سرایی کسی به گرد پای او نرسید،خود درخت تنومند زبان و ادب پارسی است که قرنی پس از وفات جناب سعدی پا به عرصه حیات گذاشت و این دو با هم منشأ افتخار آفرینی ها در عرصه های علم و فرهنگ و ادب و هنر این سامان گردیده و شهرتی ملی و بین المللی کسب نموده اند.

■سخن پایانی

ضرورت دارد تا بنیاد سعدی شناسی در بیشتر شهرهای ایران و جهان دایر گردد و بنیادی به معنای واقعی کلمه و در عمل صادق و موفق باشد و فعالیت های بین المللی و موثری را در راستای انتشار افکار و انعکاس کلام سعدی داشته باشد و یاد روزهای سالانه سعدی به روزی صرفا کلیشه ای و تکراری، منحصر و مختصر به اجرای چند برنامه محدود و بی روح در شیراز و صرفا در جوار آرامگاه او نباشد بلکه یاد و نام و شعر سعدی باید در تمام محافل و مجالس عمومی،ادبی فرهنگی،هنری کشور رونق داشته باشد و یادمان های بزرگداشت سعدی با برنامه ریزی های درست و اموری ماندگار در همه جای ایران خصوصا در کلان شهر ها برپا گردد،چرا که سعدی از هر دری سخن دارد و جمله به جمله کلامش دُرّ و گوهرهایی ناب و نایاب است که نظیر آن در آثار کمتر ادیب و شاعر پارسی زبان دیده میشود. دیوان اشعار سعدی گنج پربهای ادب و میراث بی تکرار شعر فارسی و منبع و مرجع مهم انسان شناسی، خرد و عقل و منطق است.