فائزه فیروزی-فارس آگاه

کودکان ۷ تا ۹ ساله چگونه ورزش را اصولی بیاموزند؟
ورزش در سنین کودکی نه‌تنها ابزاری برای تخلیه انرژی است، بلکه پایه‌ای برای رشد جسمی، روحی و اجتماعی در آینده به‌شمار می‌رود. کارشناسان معتقدند که سنین ۷ تا ۹ سالگی بهترین زمان برای آموزش اصولی و استاندارد فعالیت‌های ورزشی است؛ سنی که کودک آماده یادگیری مهارت‌های حرکتی و اجتماعی جدید می‌شود.

در این دوره، ورزش باید در قالب بازی و سرگرمی به کودکان معرفی شود. انجام فعالیت‌هایی مانند طناب‌زنی، دویدن‌های کوتاه، پریدن از موانع ساده یا بازی با توپ، علاوه بر ایجاد نشاط، به تقویت مهارت‌های پایه‌ای مانند تعادل، سرعت و هماهنگی کمک می‌کند.
مهارت‌های پایه حرکتی؛ زیربنای ورزش‌های آینده
کارشناسان می‌گویند کودکان در این سن باید با مهارت‌های حرکتی اصلی همچون دویدن، پریدن، پرتاب و گرفتن آشنا شوند. این حرکات ساده، زیربنای ورود به ورزش‌های تخصصی در سال‌های بعد است و باعث می‌شود کودک با اعتماد به نفس بیشتری فعالیت‌های ورزشی جدید را بیاموزد.
یکی از نکات مهم در آموزش ورزش به کودکان، تنوع در تمرینات است. تکرار یکنواخت یک حرکت می‌تواند باعث خستگی و دلزدگی شود. ترکیب بازی‌های گروهی، تمرینات ریتمیک و فعالیت‌های خلاقانه، کودک را مشتاق و علاقه‌مند نگه می‌دارد.
ایمنی در آموزش ورزش کودکان اهمیت ویژه‌ای دارد. استفاده از محیط مناسب، ابزار استاندارد و زمان‌بندی درست تمرینات، از بروز آسیب جلوگیری می‌کند. همچنین فعالیت‌ها باید کوتاه و متناسب با توانایی بدنی کودکان طراحی شوند.
هر کودک ویژگی‌های جسمی و روانی متفاوتی دارد. مقایسه مستقیم کودکان با یکدیگر نه‌تنها درست نیست، بلکه می‌تواند اعتماد به نفس آنان را کاهش دهد. مربیان باید سطح تمرین را بر اساس توانایی‌های هر کودک تنظیم کنند.
ورزش تنها به معنای تقویت عضلات نیست؛ بلکه فرصتی برای یادگیری ارزش‌های اجتماعی است. بازی‌ها و فعالیت‌های گروهی به کودکان می‌آموزد که قوانین را رعایت کنند، همکاری داشته باشند و به هم‌تیمی‌ها احترام بگذارند.