خشم جنگل از کوره های آتشین زغال! به گزارش سيد محی الدین حسینی ارسنجانی خبرنگار فارس اگاه، برخی از بی اطلاعان و بخت‌برگشتگان روزگاران گذشته و حال دشتهایی از جنگلهای سرسبز و زیبا را که نعمت بزرگ خداست ذره ذره و کم کم می‌سوزانند تا نابخردانه و طمع‌کارانه اندک زغالی را برای فروش به دست آورند حال آنکه نمی‌دانند با دستان خودشان دارند گور خودشان را می‌کنند! نبود نظارت کافی بر امور جنگلها و عدم استخدام به حد کفایت جنگلبانان برای حفاظت و حراست از پهن دشت های جنگلی ایران ،بی توجهی سازمان محیط زیست و تشکیلات مرتع داری و منابع طبیعی و جنگلداری این سازمان و از همه اینها مهمتر و دردناکتر نداشتن طرح و برنامه و نقشه راه یا افق و چشم اندازهای کوتاه و بلند مدت برای حفاظت از جنگلهای کهن و ارزشمند زاگرس در این سازمان عریض و طویل اما فاقد کارایی لازم از مهمترین دلایل اصلی تسریع در نابودی جنگلهای ایران در سالیان گذشته بوده است. بریدن سر شاخه‌ها و تنه‌ های درختان و سوزاندن آنها به ویژه درختان با ارزش بالایی مثل سپیدار، بلوط، زبان‌ گنجشک و…در کنار برش تنه انواع درختان مرکبات همچون لیمو، پرتقال، نارنج و… برای تأمین زغال قلیانیها و تریاکیها و پخت و پز و کباب و چای مردم نوعی مصیبت و جنایتی است که در تاریخ ثبت خواهد شد. مراکز تولید زغال قاچاق و غیر قاچاق در حاشیه جنگلهای هیرکانی یا منطقه وسیع زاگرس متمرکز است و کوره‌های زغال‌گیری در مناطق جنگلی کشورمان که فاقد مجوز هستند همچنان فعال هستند. در هیچ رسانه و در اخبار حوادث روزنامه ها یا خبرگزاریها هم ننوشته و نخوانده ایم که فلان کوره زغال پزی و تولید زغال امحاء گردیده است. چه زشت و چه بی معنا است که برای رفع سرمای زمستانی خودمان، جنگل را که سرمایه چهار فصل و دائمی امان است از دست بدهیم و محیط زندگی و زیست خود را خودمان با دستانمان زشت و آلوده کنیم و مصائب بی شمار بعدی و از جمله سیلابهای طغیانگر و گرد و خاک های توام با امراض و بیماریها را در محل کار و زندگیهایمان فراهم آوریم. ای کاش مصوبه‌‌های ضمانت‌دار و قوانین محکمی در راستای بازدارندگی از کار تخریب جنگلها، مراتع و منابع  طبیعی کشورمان بود تا اینگونه شاهد از دست رفتن آب و خاک و درختان و محیط زیست انسانی و جانوری نمی‌بودیم. وجود صدها کوره فعال تولید زغال در دل جنگلهای شمال و جنوب و شرق و غرب کشورمان که برابر آمارهای غیر رسمی برای مصرف قلیان در طول یک سال بیش از ۳ هزار تن زغال مصرف میشود و باید روزانه حداقل ۹ هزار درخت قطع شود واقعا مصیبت بزرگی است.بله روزانه ۹ هزار راس درخت با ارزش از جنگلها کم شده و قطع میشوند تا قلیانیها دود کنند و به آسمانها بفرستند و تولید درد و بیماری کنند و سرمایه‌های ملی و را بر باد دهند. جالب و البته تاسف بار تر اینجاست که دو برابر این مقدار زغال نیز به عنوان زغال کبابی مصرف می‌شود. به این ترتیب، روزی ۲۷ هزار اصله درخت به عنوان زغال کبابی و قلیانی میسوزد و تلی از خاکستر میشود تا کیف و حال افرادی محدود و خودسر مبادا کم شود و خللی در آن راه یابد. به طور متوسط هر هکتار جنگل حدود ۲۰۰ عدد درخت دارد یعنی روزانه چیزی حدود ۱۳۶ هکتار و سالانه ۵۰ هزار هکتار جنگل به صورت زغال در کشور ما از بین میرود.مواد بسیاری در قانون حفاظت و بهره‌ برداری از جنگلها و مراتع کشور داریم که یا اجرا نمیشوند و یا آنها را سرسری گرفته و قوانینی غیر بازدارنده یافته ایم. باید قانون‌ها و مصوبه های جدی در رابطه با تخریب گران جنگلها و متصرفان مراتع و منابع طبیعی وضع کنیم و واقعا به اجرا در آورده و بر عملیاتی کردن آن قوانین مصر بوده و پایبند باشیم وگرنه دیر یا زود پس از آنکه زغال کباب و قلیانمان را با آتش زدن جنگلها و قطع درختان جنگلهای مان انجام دادیم در کنار آتش‌سوزیهای عمدی و غیر عمدی جنگلها باید فاتحه مرگ زود هنگام زمین و محیط زیست خود را خوانده و در سخت ترین شرایط آب و هوایی توام با گرما های سوزان و گرد و خاکهای پیوسته و امراض و بیماریهای محیطی و هزار درد و بلای دگر به سر ببریم. بنابراین تا دیر نشده باید کاری کنیم و در حفظ و حراست از جنگلها این نعمتهای واقعا فراموش شده الهی که قرنهاست از آنها غافل و بی توجه بوده ایم بیش از پیش بکوشیم. تن و جان جنگل‌هایمان از آتش خشم کوره‌های تولید زغال گُر گرفته است. تا دیر تر نشده باید کاری کرد.